Binnenkort meer tekst en filmpjes maar deze wou ik al posten voor ik ga slapen.
maandag 13 juli 2009
zondag 5 juli 2009
Wat aanradertjes
Nu ik nog eens op me blog kom geef ik jullie snel nog wat aanradertjes mee.
Te beginnen met The Gutter Twins. Greg Dulli was voor The Gutter Twins de voorman van verschillende bands, waaronder de Afghan Whigs. Mark Lanegan zat onder andere in Screaming Trees en leverde regelmatig bijdragen aan Isobel Campbell en Queens of the Stone Age. Dulli en Lanegan hadden aanvankelijk een erge hekel aan elkaar omdat ze in 1989 de zelfde vrouw leuk vonden. Toen de bands van beide mannen uit elkaar vielen, in 1998, en ze alle twee naar Los Angeles vertrokken. Beide mannen zaten aan de drugs. Dulli zat aan de cocaïne en Lanegan aan de heroïne, maar met Lanegans verslaving was het het ergst gesteld. Hij had geen huis en hij mocht daarom bij Dulli intrekken. Dulli hielp Lanegan er weer bovenop en in 2003, toen Dulli's verslaving hem te veel werd hielp Lanegan Dulli weer. In 2006 vroeg Dulli aan Lanegan of hij mee wilde werken op de EP "Stitch in Time" van Dulli's band The Twilight Singers. Lanegan ging hier op in en deze samenwerking verliep zo goed dat Lanegan met de The Twilight Singers mee ging toeren. Uiteindelijk richtten de twee in 2007 samen het duo "The Gutter Twins" op, en tekenen ze bij het platenlabel Sub Pop. In 2008 kwam hun eerste album uit, dat Saturnalia heette. Deze titel verwijst naar een heidens ritueel in het oude Rome, waarbij de slaven tijdelijk de rol van hun meesters overnamen. Daarmee sloeg de naam ook op het duo zelf, want de twee hadden beide een lange drugsverslaving moeten overwinnen. Ze spelen trouwens op komend cactus festival dus voor iedereen daar aanwezig: genieten is de boodschap en let vooral op het enthousiasme van Mark Lanegan.
Het volgende filmpje gaat over 1 van de beste trombonisten ter wereld. Christian Lindberg. Iets volledig anders dus dan het vorige maar zeker ook de moeite om naar te kijken. Voor sommigen msch al iets te klassiek maarja ik hoor best graag klassiek mag het even? :)Ik ben zwaar onder de indruk. Fantastische techniek met fantastische klank wat wil je nog meer? Ik kan er alleen maar van dromen.
Oh ja er kan nog eentje bij? het begin kennen de meeste zoals het voorgesteld word als de ballade van Romeo & Juliet. De echte naam van het stuk is echter dance of the Knight van Prokovief. Over krachtig spelen gesproken...
Het volgende filmpje gaat over de eerste vlaamse Battle of the bands waarin 2 groepen het in verschillende rondes tegen elkaar opnemen. In de ronde kregen de twee groepen, Absinthe Minded (met Lady Linn)en Triggerfinger (met Selah Sue)hetzelfde nummer dat ze op hun eigen manier moesten coveren. het resultaat zijn 2 topcovers. Maar wegens mijn voorkeur voor Triggerfinger wat hun eigen nummers betreft ga ik toch voor Ruben en co (waarin het publiek me uiteindelijk volgde). Maar zoals gezegd ook de versie van Absinthe Minded was mooi maar msch net iets minder entertainment. De kracht van dat nummer (en al hun nummers in het algemeen) is gewoon overweldigend mocht je ooit kunnen gaan naar een optreden van Triggerfinger laat het me weten en we gaan samen. Wel je oordopjes niet vergeten!!!
"TELL ME WHAT YOU GOT ME BEGGING YOU FOR...AAAAA" you got to love Ruben :D
En als extraatje een niet muzikaal filmpje (iets dat ik meer ga beginnen doen) in eerbetoon voor de volgens mij beste renner van het moment Fabian, Spartacus, Cancellara. Gisteren opnieuw onhoudbaar in de eerste rit van de tour en wie weet ooit in een tour met wat meer kilometers tegen de tijd tourwinnaar? Laatste belgische tourwinnaar denkt dat Cancellara topfavoriet is dit jaar in de ronde... Ik hou het nog op Contador maar met zo'n beest als de Zwitser weet je nooit.
Milaan Sanremo van vorig jaar de laatste kilometers. Denk eraan CAncellara had net Tirenno gewonnen en iedereen keek naar hem want hij was topfavoriet. En dan doet hij dit!
Te beginnen met The Gutter Twins. Greg Dulli was voor The Gutter Twins de voorman van verschillende bands, waaronder de Afghan Whigs. Mark Lanegan zat onder andere in Screaming Trees en leverde regelmatig bijdragen aan Isobel Campbell en Queens of the Stone Age. Dulli en Lanegan hadden aanvankelijk een erge hekel aan elkaar omdat ze in 1989 de zelfde vrouw leuk vonden. Toen de bands van beide mannen uit elkaar vielen, in 1998, en ze alle twee naar Los Angeles vertrokken. Beide mannen zaten aan de drugs. Dulli zat aan de cocaïne en Lanegan aan de heroïne, maar met Lanegans verslaving was het het ergst gesteld. Hij had geen huis en hij mocht daarom bij Dulli intrekken. Dulli hielp Lanegan er weer bovenop en in 2003, toen Dulli's verslaving hem te veel werd hielp Lanegan Dulli weer. In 2006 vroeg Dulli aan Lanegan of hij mee wilde werken op de EP "Stitch in Time" van Dulli's band The Twilight Singers. Lanegan ging hier op in en deze samenwerking verliep zo goed dat Lanegan met de The Twilight Singers mee ging toeren. Uiteindelijk richtten de twee in 2007 samen het duo "The Gutter Twins" op, en tekenen ze bij het platenlabel Sub Pop. In 2008 kwam hun eerste album uit, dat Saturnalia heette. Deze titel verwijst naar een heidens ritueel in het oude Rome, waarbij de slaven tijdelijk de rol van hun meesters overnamen. Daarmee sloeg de naam ook op het duo zelf, want de twee hadden beide een lange drugsverslaving moeten overwinnen. Ze spelen trouwens op komend cactus festival dus voor iedereen daar aanwezig: genieten is de boodschap en let vooral op het enthousiasme van Mark Lanegan.
Het volgende filmpje gaat over 1 van de beste trombonisten ter wereld. Christian Lindberg. Iets volledig anders dus dan het vorige maar zeker ook de moeite om naar te kijken. Voor sommigen msch al iets te klassiek maarja ik hoor best graag klassiek mag het even? :)Ik ben zwaar onder de indruk. Fantastische techniek met fantastische klank wat wil je nog meer? Ik kan er alleen maar van dromen.
Oh ja er kan nog eentje bij? het begin kennen de meeste zoals het voorgesteld word als de ballade van Romeo & Juliet. De echte naam van het stuk is echter dance of the Knight van Prokovief. Over krachtig spelen gesproken...
Het volgende filmpje gaat over de eerste vlaamse Battle of the bands waarin 2 groepen het in verschillende rondes tegen elkaar opnemen. In de ronde kregen de twee groepen, Absinthe Minded (met Lady Linn)en Triggerfinger (met Selah Sue)hetzelfde nummer dat ze op hun eigen manier moesten coveren. het resultaat zijn 2 topcovers. Maar wegens mijn voorkeur voor Triggerfinger wat hun eigen nummers betreft ga ik toch voor Ruben en co (waarin het publiek me uiteindelijk volgde). Maar zoals gezegd ook de versie van Absinthe Minded was mooi maar msch net iets minder entertainment. De kracht van dat nummer (en al hun nummers in het algemeen) is gewoon overweldigend mocht je ooit kunnen gaan naar een optreden van Triggerfinger laat het me weten en we gaan samen. Wel je oordopjes niet vergeten!!!
"TELL ME WHAT YOU GOT ME BEGGING YOU FOR...AAAAA" you got to love Ruben :D
En als extraatje een niet muzikaal filmpje (iets dat ik meer ga beginnen doen) in eerbetoon voor de volgens mij beste renner van het moment Fabian, Spartacus, Cancellara. Gisteren opnieuw onhoudbaar in de eerste rit van de tour en wie weet ooit in een tour met wat meer kilometers tegen de tijd tourwinnaar? Laatste belgische tourwinnaar denkt dat Cancellara topfavoriet is dit jaar in de ronde... Ik hou het nog op Contador maar met zo'n beest als de Zwitser weet je nooit.
Milaan Sanremo van vorig jaar de laatste kilometers. Denk eraan CAncellara had net Tirenno gewonnen en iedereen keek naar hem want hij was topfavoriet. En dan doet hij dit!
woensdag 17 juni 2009
Nirvana
Volgend nummertje wou ik gewoon effe delen met jullie.
iedereen kent Smells like teen spirit, Lithium, man who sold the world ...
Dit is 1 van de minder bekende nummers uit Nevermind en volgens mijn mening kan het minstens de test doorgaan met de bekendere nummers. Echt grote Nirvana fan ben ik niet maar nu en dan een Nirvana nummertje erdoor kan wel leuk zijn. Wel jammer dat ik alleen de unplugged versie vind want ik hou vooral in het tweede filmpje van de treurklank van de gitaar.
Underneath the bridge
The tarp has sprung a leak
And the animals Ive trapped
Have all become my pets
And Im living off of grass
And the drippings from the ceiling
Its okay to eat fish
cause they dont have any feelings
(x3)
Something in the way, mmm
Something in the way, yeah, mmm
Underneath the bridge
The tarp has sprung a leak
And the animals Ive trapped
Have all become my pets
And Im living off of grass
And the drippings from the ceiling
Its okay to eat fish
cause they dontt have any feelings
(x4)
Something in the way, mmm
Something in the way, yeah, mmm
en als extra the making off
iedereen kent Smells like teen spirit, Lithium, man who sold the world ...
Dit is 1 van de minder bekende nummers uit Nevermind en volgens mijn mening kan het minstens de test doorgaan met de bekendere nummers. Echt grote Nirvana fan ben ik niet maar nu en dan een Nirvana nummertje erdoor kan wel leuk zijn. Wel jammer dat ik alleen de unplugged versie vind want ik hou vooral in het tweede filmpje van de treurklank van de gitaar.
Underneath the bridge
The tarp has sprung a leak
And the animals Ive trapped
Have all become my pets
And Im living off of grass
And the drippings from the ceiling
Its okay to eat fish
cause they dont have any feelings
(x3)
Something in the way, mmm
Something in the way, yeah, mmm
Underneath the bridge
The tarp has sprung a leak
And the animals Ive trapped
Have all become my pets
And Im living off of grass
And the drippings from the ceiling
Its okay to eat fish
cause they dontt have any feelings
(x4)
Something in the way, mmm
Something in the way, yeah, mmm
en als extra the making off
woensdag 10 juni 2009
Skin and Bones
Dan post ik eindelijk nog eens iets een maand na datum... gaat het weer over die dekselse Dave Grohl... tja wat kan ik zeggen ik ben nu eenmaal "kleine" fan van deze jongen. ik heb namelijk ontdekt dat het volledige (!) optreden in Hollywood rond de Skin and Bone tour op youtube staat. Een werkelijk prachtig stukje entertainment op een manier dat Foo Fighters minder bekend zijn maar volgens mij zoveel meer brengen dan in hun luide roep optredens. Ik heb in de vorige post al bezig geweest over de "In your Honor" acoustic cd die stukken beter is dan de gewone eerste cd van de dubbelbox. Tijdens dit optreden brengen ze vooral nummers van die cd in combinatie met enkele oudere nummers. vandaag geef ik in de blog enkele van de betere nummers tijdens het optreden maar ik raad jullie dik aan om het volledig optreden te bekijken.
gewoon in youtube intypen Foo Fighters - Skin and Bones DVD - Live in Hollywood 1/14 en genieten. (Jullie vinden zelf wel de volgende filmpjes denk ik ;))
Naast het feit dat deze nummers me steeds een gevoel van rust geven zijn ze ook vrij "simpel" wat gitaarlijnen betreft dus beginnende gitaristen zoals ik kunnen al snel enkele lijnen meespelen. Beste voorbeeld is Friend of a Friend waar ik het straks nog zal over hebben. Zoals jullie zullen merken de filmpjes die ik post zijn niet alleen het nummer zelf. Soms staat er eens een nummer bij of wat babbeling bij. Bij het volgend stukje krijg je 2 nummers On The Mend en Walking after you. Vooral Walking after you is voor mij een nummerke met grote impact. Het is 1 van de eerste nummers die ik ooit heb gehoord van de Foo Fighters en hoe meer ik er naar luister hoe meer relevantie het heeft met alles waar ik voor sta. Nu bon voor we te diepzinnig worden.
"On the Mend"
One more day that i've survived
Another night alone
Pay no mind I'm doing fine
I'm breathing on my own
"Walking after you"
Tonight I'm tangled in my blanket of clouds...
dreaming aloud.
Things just won't do without you, matter of fact.
I'm on your back, I'm on your back, I'm on your back.
If you'd accept surrender, I'll give up some more.
Weren't you adored?
I cannot be without you, matter of fact...
I'm on your back.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
Another heart is cracked in two, I'm on your back
I cannot be without you, matter of fact.
I'm on your back, I'm on your back, I'm on your back.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
Ik begin ondertussen te beseffen dat dit een enorm lang blogstukje wordt. Nuja :D
Het volgende nummer is Skin and Bones. Dubbele reden enerzijds omdat ik het een fantastisch nummertje vind, Bovendien begint het me aardig te lukken om te spelen dus dan kunnen we er niet aan uit he
ately I've been measuring
Seems my time is growing thin
Wind me up and watch me spin
Watch me spin
Watch me spin
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
I'm just skin and bones
All worn out and nothing fits
Brennevin and cigarettes
The more I give the less I get
But I'm all set
I'm all set
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
I'm just skin and bones X5
Deep within this frame of mind
Heart of hearts oh valentine
Tell my mom I'm doing fine
Doing fine
Doing fine
En dan nu.... trumtrum... mijn favoriet Foo Fighter nummmer Everlong. Als je bezig bent met muziek zijn er altijd wel enkele nummers die je zelf had willen schrijven nog meer dan anderen. Deze is er voor mij 1 van. Al van de eerste keer dat ik het hoorde stond ik versteld van hoe je met relatief eenvoudige gitaarlijnen een prachtig pakken nummer kunt maken. Ik hoop alleen dat ik dit ooit zelf kan brengen. Wel met iemand anders die het zingt want dat wil ik jullie niet aandoen ;)
"Breathe out, so I can breathe you in, hold you in
And now, I know you’ve always been out of your head, out of my head I sang"
tjah...
Friend of a Friend vertel ik niks over want hij vertelt zelf in het filmpje alles.
Fantastisch nummer
Swat en nu als afsluitertje (want de kans zit er dik in dat jullie het al wat beu worden :D)
Toch een laastte keer wat geroep.
've got another confession to make
I'm your fool
Everyone's got their chains to break
Holdin' you
Were you born to resist or be abused?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Are you gone and onto someone new?
I needed somewhere to hang my head
Without your noose
You gave me something that I didn't have
But had no use
I was too weak to give in
Too strong to lose
My heart is under arrest again
But I break loose
My head is giving me life or death
But I can't choose
I swear I'll never give in
I refuse
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Oh...
Oh...Oh...Oh...Oh...
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
The life, the love
You die to heal
The hope that starts
The broken hearts
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
I've got another confession my friend
I'm no fool
I'm getting tired of starting again
Somewhere new
Were you born to resist or be abused?
I swear I'll never give in
I refuse
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Oh...
Aan iedereen die alles hebben uitgelezen en gekeken... proficiat
Aan iedereen die niet alles hebben uitgelezen en gekeken... ook proficiat
gewoon in youtube intypen Foo Fighters - Skin and Bones DVD - Live in Hollywood 1/14 en genieten. (Jullie vinden zelf wel de volgende filmpjes denk ik ;))
Naast het feit dat deze nummers me steeds een gevoel van rust geven zijn ze ook vrij "simpel" wat gitaarlijnen betreft dus beginnende gitaristen zoals ik kunnen al snel enkele lijnen meespelen. Beste voorbeeld is Friend of a Friend waar ik het straks nog zal over hebben. Zoals jullie zullen merken de filmpjes die ik post zijn niet alleen het nummer zelf. Soms staat er eens een nummer bij of wat babbeling bij. Bij het volgend stukje krijg je 2 nummers On The Mend en Walking after you. Vooral Walking after you is voor mij een nummerke met grote impact. Het is 1 van de eerste nummers die ik ooit heb gehoord van de Foo Fighters en hoe meer ik er naar luister hoe meer relevantie het heeft met alles waar ik voor sta. Nu bon voor we te diepzinnig worden.
"On the Mend"
One more day that i've survived
Another night alone
Pay no mind I'm doing fine
I'm breathing on my own
"Walking after you"
Tonight I'm tangled in my blanket of clouds...
dreaming aloud.
Things just won't do without you, matter of fact.
I'm on your back, I'm on your back, I'm on your back.
If you'd accept surrender, I'll give up some more.
Weren't you adored?
I cannot be without you, matter of fact...
I'm on your back.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
Another heart is cracked in two, I'm on your back
I cannot be without you, matter of fact.
I'm on your back, I'm on your back, I'm on your back.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
If you walk out on me, I'm walking after you.
Ik begin ondertussen te beseffen dat dit een enorm lang blogstukje wordt. Nuja :D
Het volgende nummer is Skin and Bones. Dubbele reden enerzijds omdat ik het een fantastisch nummertje vind, Bovendien begint het me aardig te lukken om te spelen dus dan kunnen we er niet aan uit he
ately I've been measuring
Seems my time is growing thin
Wind me up and watch me spin
Watch me spin
Watch me spin
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
I'm just skin and bones
All worn out and nothing fits
Brennevin and cigarettes
The more I give the less I get
But I'm all set
I'm all set
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
Skin and bones
Skin and bones
Skin and bones don't you know?
I'm just skin and bones X5
Deep within this frame of mind
Heart of hearts oh valentine
Tell my mom I'm doing fine
Doing fine
Doing fine
En dan nu.... trumtrum... mijn favoriet Foo Fighter nummmer Everlong. Als je bezig bent met muziek zijn er altijd wel enkele nummers die je zelf had willen schrijven nog meer dan anderen. Deze is er voor mij 1 van. Al van de eerste keer dat ik het hoorde stond ik versteld van hoe je met relatief eenvoudige gitaarlijnen een prachtig pakken nummer kunt maken. Ik hoop alleen dat ik dit ooit zelf kan brengen. Wel met iemand anders die het zingt want dat wil ik jullie niet aandoen ;)
"Breathe out, so I can breathe you in, hold you in
And now, I know you’ve always been out of your head, out of my head I sang"
tjah...
Friend of a Friend vertel ik niks over want hij vertelt zelf in het filmpje alles.
Fantastisch nummer
Swat en nu als afsluitertje (want de kans zit er dik in dat jullie het al wat beu worden :D)
Toch een laastte keer wat geroep.
've got another confession to make
I'm your fool
Everyone's got their chains to break
Holdin' you
Were you born to resist or be abused?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Are you gone and onto someone new?
I needed somewhere to hang my head
Without your noose
You gave me something that I didn't have
But had no use
I was too weak to give in
Too strong to lose
My heart is under arrest again
But I break loose
My head is giving me life or death
But I can't choose
I swear I'll never give in
I refuse
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Oh...
Oh...Oh...Oh...Oh...
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
The life, the love
You die to heal
The hope that starts
The broken hearts
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
I've got another confession my friend
I'm no fool
I'm getting tired of starting again
Somewhere new
Were you born to resist or be abused?
I swear I'll never give in
I refuse
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Has someone taken your faith?
Its real, the pain you feel
You trust, you must
Confess
Is someone getting the best, the best, the best, the best of you?
Oh...
Aan iedereen die alles hebben uitgelezen en gekeken... proficiat
Aan iedereen die niet alles hebben uitgelezen en gekeken... ook proficiat
zaterdag 9 mei 2009
de Nieuwe aankopen
gisteren ben ik samen met Pj eens de cd winkels in Waregem gaan afschuimen en zijn we verleid geweest tot aankopen. Daarnaast trouwens tot de conclusie gekomen dat het echt wel zieltogend is gesteld met de cd-verkoop tegenwoordig maar dat terzijde.
De eerste cd die ik aangekocht heb is Stadium Arcadium van de rhcp.
Oorspronkelijk zou "Stadium Arcadium" een trilogie van albums worden, die om de zes maanden zouden worden uitgebracht. Dat zei frontman Anthony Kiedis in een interview. Maar van dat idee werd afgestapt en er werd beslist om er een dubbelalbum van te maken met 28 nummers. De 10 nummers die dan overblijven, zouden als bonustracks bij verschillende edities van het album worden gevoegd. Ook dit idee werd niet uitgevoerd: de nummers werden gewoon als bonustracks bij de singles gevoegd. Het album is ook verkrijgbaar als gelimiteerde editie. Deze 'black box' bevat naast de 28 nummers een DVD met de video "Dani California", een "making of the video", een uur lang durend interview, een boekje van 28 pagina's, illustraties door de band zelf en "speciale space-age ontdekkingen".
Tracklist
De officiële tracklist is als volgt:
Disc 1: Jupiter
1. Dani California
2. Snow ((Hey Oh))
3. Charlie
4. Stadium Arcadium
5. Hump De Bump
6. She's Only 18
7. Slow Cheetah
8. Torture Me
9. Strip My Mind
10. Especially In Michigan
11. Warlocks
12. C'mon Girl
13. Wet Sand
14. Hey
Disc 2: Mars
1. Desecration Smile
2. Tell Me Baby
3. Hard to Concentrate
4. 21st Century
5. She Looks to Me
6. Readymade
7. If
8. Make You Feel Better
9. Animal Bar
10. So Much I
11. Storm In A Teacup
12. We Believe
13. Turn It Again
14. Death Of A Martian
Hump De bump
2de aankoop is ook een dubbel cd. In your Honor van the Foo Fighters. Dave Grohl is al sinds lange tijd 1 van me grote muzikale voorbeelden en als je dan geen cd liggen hebt van de Foo Fighters ben je niet zo goed bezig natuurlijk :D
De vijfde plaat van de Foo’s heeft de intentie er eentje van formaat te zijn, het magnus opus van de band tot dan toe. ‘In Your Honour’ is de plaat die Grohl al sinds zijn achttiende wou maken. Enerzijds een stevig rockalbum, bestemd om het publiek op grote festivals mee te overdonderen en anderzijds akoestisch en ingetogen, The Eagles indachtig.
Kwatongen durven wel eens beweren dat het succes van Grohl’s formatie te danken is aan zijn voormalig lidmaatschap bij een grungebandje uit Seatlle. Hoe je het ook draait of keert, David Grohl slaagt er telkens opnieuw in nummers te componeren die veel airplay genieten en zich in je grijze massa nestelen. ‘In Your Honor’ is een dubbelalbum geworden, met een harde en een zachte cd waarop voornamelijk songs komen te staan die niet in het plaatje pasten van de vorige albums en dus een tijdje in de koelkast hebben gezeten.
“Can you hear my / hear my screaming!” brult Grohl deze dubbelaar op gang. De Foo’s rocken harder dan ooit te voren, harder dan het eerste, nog op grungefundamenten rustende debuutalbum. Getuige ‘Hell’ en ‘Free Me’: typische Foo nummers verpakt in een verschroeiend jasje. ‘End Over End’ opent net als single ‘Best Of You’ met Grohl als vocalist en één enkele gitaarriff om uit te monden in een radiovriendelijk drum- en gitaarfestijn. ‘The Last Song’, ‘Resolve’ en ‘The Deepest Blues Are Black’ klinken vertrouwder en sluiten meer aan bij het geluid van de vorige albums. Het zal moeilijker singles putten zijn dan op de vorige platen, deze ‘zijde’ vormt dan ook één geheel van spetterende rock.
‘Still’ is een ideale opener van het akoestische deel, waar getokkel subtiel de plaats van het eerdere beukwerk inneemt. Echt “raken” - en dat is toch de bedoeling wanneer men de stopcontacten links laat liggen - doet ‘Miracle’, met John Paul Jones van Led Zeppelin op piano en een mellow Grohl. Met ‘Friend Of A Friend’, een nummer dat Grohl voor het eerst opnam toen hij nog maar net bij Nirvana vertoefde, schetst hij de toenmalige band tussen de groepsleden: “He’s never been in love, but he knows just what love is / he says nevermind… and no one speaks / he thinks he drinks too much / cause when he tells his two best friends /I think I drink too much / no one speaks…”. Pakkend. ‘Cold Day In The Sun’, geschreven en – voor het eerst – gezongen door Taylor Hawkins, vormt met ‘Virginia Moon’ – een geslaagd duet met Norah Jones! – het feelgood deel van dit zeer intens, puur akoestisch schijfje. We horen Grohl zoals we hem voor het eerst op een Nirvana b-kantje opmerkten: onschuldig en teder.
Het status van classic zou ons iets te ver drijven, maar niettemin is dit dubbele Foo-salvo een dikke aanrader!
En als laatste een aankoop van Pj :D Wat een vet nummer :D das alles wat i kerover kan en wil zeggen.
De eerste cd die ik aangekocht heb is Stadium Arcadium van de rhcp.
Oorspronkelijk zou "Stadium Arcadium" een trilogie van albums worden, die om de zes maanden zouden worden uitgebracht. Dat zei frontman Anthony Kiedis in een interview. Maar van dat idee werd afgestapt en er werd beslist om er een dubbelalbum van te maken met 28 nummers. De 10 nummers die dan overblijven, zouden als bonustracks bij verschillende edities van het album worden gevoegd. Ook dit idee werd niet uitgevoerd: de nummers werden gewoon als bonustracks bij de singles gevoegd. Het album is ook verkrijgbaar als gelimiteerde editie. Deze 'black box' bevat naast de 28 nummers een DVD met de video "Dani California", een "making of the video", een uur lang durend interview, een boekje van 28 pagina's, illustraties door de band zelf en "speciale space-age ontdekkingen".
Tracklist
De officiële tracklist is als volgt:
Disc 1: Jupiter
1. Dani California
2. Snow ((Hey Oh))
3. Charlie
4. Stadium Arcadium
5. Hump De Bump
6. She's Only 18
7. Slow Cheetah
8. Torture Me
9. Strip My Mind
10. Especially In Michigan
11. Warlocks
12. C'mon Girl
13. Wet Sand
14. Hey
Disc 2: Mars
1. Desecration Smile
2. Tell Me Baby
3. Hard to Concentrate
4. 21st Century
5. She Looks to Me
6. Readymade
7. If
8. Make You Feel Better
9. Animal Bar
10. So Much I
11. Storm In A Teacup
12. We Believe
13. Turn It Again
14. Death Of A Martian
Hump De bump
2de aankoop is ook een dubbel cd. In your Honor van the Foo Fighters. Dave Grohl is al sinds lange tijd 1 van me grote muzikale voorbeelden en als je dan geen cd liggen hebt van de Foo Fighters ben je niet zo goed bezig natuurlijk :D
De vijfde plaat van de Foo’s heeft de intentie er eentje van formaat te zijn, het magnus opus van de band tot dan toe. ‘In Your Honour’ is de plaat die Grohl al sinds zijn achttiende wou maken. Enerzijds een stevig rockalbum, bestemd om het publiek op grote festivals mee te overdonderen en anderzijds akoestisch en ingetogen, The Eagles indachtig.
Kwatongen durven wel eens beweren dat het succes van Grohl’s formatie te danken is aan zijn voormalig lidmaatschap bij een grungebandje uit Seatlle. Hoe je het ook draait of keert, David Grohl slaagt er telkens opnieuw in nummers te componeren die veel airplay genieten en zich in je grijze massa nestelen. ‘In Your Honor’ is een dubbelalbum geworden, met een harde en een zachte cd waarop voornamelijk songs komen te staan die niet in het plaatje pasten van de vorige albums en dus een tijdje in de koelkast hebben gezeten.
“Can you hear my / hear my screaming!” brult Grohl deze dubbelaar op gang. De Foo’s rocken harder dan ooit te voren, harder dan het eerste, nog op grungefundamenten rustende debuutalbum. Getuige ‘Hell’ en ‘Free Me’: typische Foo nummers verpakt in een verschroeiend jasje. ‘End Over End’ opent net als single ‘Best Of You’ met Grohl als vocalist en één enkele gitaarriff om uit te monden in een radiovriendelijk drum- en gitaarfestijn. ‘The Last Song’, ‘Resolve’ en ‘The Deepest Blues Are Black’ klinken vertrouwder en sluiten meer aan bij het geluid van de vorige albums. Het zal moeilijker singles putten zijn dan op de vorige platen, deze ‘zijde’ vormt dan ook één geheel van spetterende rock.
‘Still’ is een ideale opener van het akoestische deel, waar getokkel subtiel de plaats van het eerdere beukwerk inneemt. Echt “raken” - en dat is toch de bedoeling wanneer men de stopcontacten links laat liggen - doet ‘Miracle’, met John Paul Jones van Led Zeppelin op piano en een mellow Grohl. Met ‘Friend Of A Friend’, een nummer dat Grohl voor het eerst opnam toen hij nog maar net bij Nirvana vertoefde, schetst hij de toenmalige band tussen de groepsleden: “He’s never been in love, but he knows just what love is / he says nevermind… and no one speaks / he thinks he drinks too much / cause when he tells his two best friends /I think I drink too much / no one speaks…”. Pakkend. ‘Cold Day In The Sun’, geschreven en – voor het eerst – gezongen door Taylor Hawkins, vormt met ‘Virginia Moon’ – een geslaagd duet met Norah Jones! – het feelgood deel van dit zeer intens, puur akoestisch schijfje. We horen Grohl zoals we hem voor het eerst op een Nirvana b-kantje opmerkten: onschuldig en teder.
Het status van classic zou ons iets te ver drijven, maar niettemin is dit dubbele Foo-salvo een dikke aanrader!
En als laatste een aankoop van Pj :D Wat een vet nummer :D das alles wat i kerover kan en wil zeggen.
vrijdag 20 maart 2009
Alex stelt voor...
De 2 broers Mich en Raf zijn bekend voor hun hun grappen maar ook hun muzikale kwaliteiten zijn onovertroffen. Normaal kan Nederlandstalige muziek me niet boeien maar dat is hier anders. In hun nummer is er steeds een samenwerking tussen humor en tragiek. en dat is mooi te horen in hun eerste nummer hier. De lach is niet ver weg maar tegelijk ook de tragiek van altijd maar de 2de in lijn te zijn.
De naam kommil foo werd trouwens uitgevonden door Rafs toenmalige vriendin toen ze hun eerste optreden hadden in studentenclub de kanivo in gent.
Hij die wacht
De volgende
En dan nog iets anders van hen :D
De naam kommil foo werd trouwens uitgevonden door Rafs toenmalige vriendin toen ze hun eerste optreden hadden in studentenclub de kanivo in gent.
Hij die wacht
De volgende
En dan nog iets anders van hen :D
woensdag 18 maart 2009
gewoon wat muziek
Geen verhaal geen achterliggende betekenissen.
Gewoon wat muziek die ik voor de moment aan het grijs draaien ben. Geen wereldschokkend onbekende nummers maar wel de moeite waard om nog eens te draaien. Maar hier wordt duidelijk gemaakt dat dat niet hoeft om een topnummer te plaatsen.
QOTSA - Little Sister
Gewoon lekker rocken noem ik dat. Heel erg simpel nummer met simpele Gitaar lijnen. De solo is nu ook niet wat men noemt het moeilijkste wat we al gehoord hebben.
Jose Gonzalez - heartbeats
RHCP - Can't stop
Met bij deze een oproep aan iedereen Rhcp nummers hebben naar mijn mening veel meer live hun dat de cd versie. Ik weet niet waarom maar naar deze versie kan ik blijven luisteren terwijl ik de cd versie toch sneller beu ben. John Frusciante _o_
En nog even wat QOTSA in combinatie met 1 van me all-time hero's DAve Grohl.
QOTSA-AVON
En dan nu nog even hoe het niet moet. Ik geef geen verdere commentaar...
Gewoon wat muziek die ik voor de moment aan het grijs draaien ben. Geen wereldschokkend onbekende nummers maar wel de moeite waard om nog eens te draaien. Maar hier wordt duidelijk gemaakt dat dat niet hoeft om een topnummer te plaatsen.
QOTSA - Little Sister
Gewoon lekker rocken noem ik dat. Heel erg simpel nummer met simpele Gitaar lijnen. De solo is nu ook niet wat men noemt het moeilijkste wat we al gehoord hebben.
Jose Gonzalez - heartbeats
RHCP - Can't stop
Met bij deze een oproep aan iedereen Rhcp nummers hebben naar mijn mening veel meer live hun dat de cd versie. Ik weet niet waarom maar naar deze versie kan ik blijven luisteren terwijl ik de cd versie toch sneller beu ben. John Frusciante _o_
En nog even wat QOTSA in combinatie met 1 van me all-time hero's DAve Grohl.
QOTSA-AVON
En dan nu nog even hoe het niet moet. Ik geef geen verdere commentaar...
donderdag 26 februari 2009
wat "klassieker"
Zoals beloofd wat meer klassieke stukken.
Het volgende stuk is geschreven door ene Prokovief. De oplettende luisteraar zal weten dat dit inderdaad de componist is van peter en de wolf. Dance of the knights heeft echter weinig te maken met dat stuk. Waar ik speciaal van hou bij dit stuk is de trage en krachtige hoofdlijnen. Onder het motto de strijkers the missing link (he pj ;)). Het tragische hoofdthema laat iets horen wat je naar mijn gevoel in de moderne topstukken amper terug hoort.
Het volgend stuk is zeer bekend geraakt dankzij de Pirates of the Caribbean films.
The kraken. Bovendien is dit stuk geschreven door 1 van de topcomponisten ooit als je het me vraagt zeker wat filmmuziek betreft. Hans Zimmer. Als ik dit stuk hoor kan ik mezo voorstellen dat de kraken op me af komt. De kaken is voor mensen die het niet zouden weten is een Noors fabeldier die eruit ziet al een mega-reuzeinktvis.
verwijzingen naar zo'n dier kwamen al voor in geschriften van zeevaarders rond 1555maar het echte kraken werd pâs bekend door het gedicht heel erg goed gevonden THE kraken genoemd. Geschreven in 1830 door Alfred Tennysson.
Below the thunders of the upper deep;
Far far beneath in the abysmal sea,
His ancient, dreamless, uninvaded sleep
The kraken sleepeth: faintest sunlights flee
About his shadowy sides; above him swell
Huge sponges of millennial growth and height;
And far away into the sickly light,
From many a wondrous grot and secret cell
Unnumber'd and enormous polypi
Winnow with giant arms the slumbering green.
There hath he lain for ages, and will lie
Battening upon huge seaworms in his sleep,
Until the latter fire shall heat the deep;
Then once by man and angels to be seen,
In roaring he shall rise and on the surface die.
Het gedicht beschrijft de droomloze slaap van de kraken, in de allerdonkerste diepten van de zee. Om en boven hem groeien sponzen, millennia oud. Talloze poliepen en armen vullen het sluimerende groen. Hij ligt daar al eeuwen en zal blijven slapen, tot het laatste vuur ook de diepzee bereikt. Dan wordt hij voor het eerst door mensen en engelen gezien, als hij met zwaar gebrul omhoog komt en aan de oppervlakte sterft.
Daarna was het de welbekende Jules Verne die 1870 met zijn boek 20000 mijl onder de zee de Kraken weer nieuwleven in blies.
Zoals ik nu voorlees/schrijf
"Het jaar 1866 werd gekenmerkt door een zonderlinge gebeurtenis, namelijk een onverklaarbare verschijning, die niemand zeker vergeten heeft........Inderdaad had de stoomboot Gouverneur Higginson van de Calcutta-en Burmah-Compagnie, op 20 juli 1866, deze beweegbare massa op vijf kilometer van de oostkust van Australië ontmoet. Kapitein Baker meende eerst dat het een onbekende klip was; hij wilde er reeds de juiste ligging van bepalen, toen het onverklaarbare ding sissend twee waterstralen 50 meter hoog in de lucht spoot. Als dat nu geen klip was met een onderaardse warme bron die water met geweld in de hoogte spoot, dan had Gouverneur Higginson hier goed en wel te doen met een tot nog toe onbekend zoogdier, dat waterstralen met lucht en damp vermengd uit zijn kieuwen uitblies..... Overal kwam het monster in de mode: in koffiehuizen werd het bezongen, in de dagbladen bespot, zelfs op het toneel opgevoerd; het gaf schone gelegenheid om er tal van leugens op te verzinnen; als de dagbladen gebrek aan stof hadden, werden weer allerlei denkbeeldige en reusachtige wezens besproken van de witte walvis, die vreselijke "Moby Dick" uit de poolstreken tot de onmetelijke Kraken toe, wiens voelarmen een schip van 500 ton konden omvatten en het in de diepten van de Oceaan medeslepen. Men haalde zelfs verhalen op uit de oudheid, de meningen van Aristoteles en Plinius, die aan het bestaan van zulke monsters geloof hechtten, vervolgens de verhalen van den Noorse bisschop Pontoppidan, het relaas van Paul Heggede, en eindelijk het verslag van Harrington, wiens goede trouw men niet kan verdenken als hij de verzekering geeft dat hij in 1857 aan boord van de Castilliaan de grote zeeslang gezien heeft, die tot nog toe slechts in de verbeelding van vroegere dagbladschrijvers bestaan had...."
Geef toe muziek is toch leuker als je er iets over weet.
Volgend stuk is van ,hoe kan het ook anders, Hans Zimmer en Nick Glennie-Smith. Met de muziek uit de film the rock geeft hans een oscar gewonnen en volkomen terecht als je het mij vraagt. Een must see film trouwens.
En om te eindigen nog een stukdat is ontsproten uit het genie van deze 2 Crimson Tide. Opnieuw zul je hun hand horen dezelfde sterke themalijnen afgewisseld met rustigere delen. Magnifiek. _o_ had ik maar hetzelfde talent :D
Het volgende stuk is geschreven door ene Prokovief. De oplettende luisteraar zal weten dat dit inderdaad de componist is van peter en de wolf. Dance of the knights heeft echter weinig te maken met dat stuk. Waar ik speciaal van hou bij dit stuk is de trage en krachtige hoofdlijnen. Onder het motto de strijkers the missing link (he pj ;)). Het tragische hoofdthema laat iets horen wat je naar mijn gevoel in de moderne topstukken amper terug hoort.
Het volgend stuk is zeer bekend geraakt dankzij de Pirates of the Caribbean films.
The kraken. Bovendien is dit stuk geschreven door 1 van de topcomponisten ooit als je het me vraagt zeker wat filmmuziek betreft. Hans Zimmer. Als ik dit stuk hoor kan ik mezo voorstellen dat de kraken op me af komt. De kaken is voor mensen die het niet zouden weten is een Noors fabeldier die eruit ziet al een mega-reuzeinktvis.
verwijzingen naar zo'n dier kwamen al voor in geschriften van zeevaarders rond 1555maar het echte kraken werd pâs bekend door het gedicht heel erg goed gevonden THE kraken genoemd. Geschreven in 1830 door Alfred Tennysson.
Below the thunders of the upper deep;
Far far beneath in the abysmal sea,
His ancient, dreamless, uninvaded sleep
The kraken sleepeth: faintest sunlights flee
About his shadowy sides; above him swell
Huge sponges of millennial growth and height;
And far away into the sickly light,
From many a wondrous grot and secret cell
Unnumber'd and enormous polypi
Winnow with giant arms the slumbering green.
There hath he lain for ages, and will lie
Battening upon huge seaworms in his sleep,
Until the latter fire shall heat the deep;
Then once by man and angels to be seen,
In roaring he shall rise and on the surface die.
Het gedicht beschrijft de droomloze slaap van de kraken, in de allerdonkerste diepten van de zee. Om en boven hem groeien sponzen, millennia oud. Talloze poliepen en armen vullen het sluimerende groen. Hij ligt daar al eeuwen en zal blijven slapen, tot het laatste vuur ook de diepzee bereikt. Dan wordt hij voor het eerst door mensen en engelen gezien, als hij met zwaar gebrul omhoog komt en aan de oppervlakte sterft.
Daarna was het de welbekende Jules Verne die 1870 met zijn boek 20000 mijl onder de zee de Kraken weer nieuwleven in blies.
Zoals ik nu voorlees/schrijf
"Het jaar 1866 werd gekenmerkt door een zonderlinge gebeurtenis, namelijk een onverklaarbare verschijning, die niemand zeker vergeten heeft........Inderdaad had de stoomboot Gouverneur Higginson van de Calcutta-en Burmah-Compagnie, op 20 juli 1866, deze beweegbare massa op vijf kilometer van de oostkust van Australië ontmoet. Kapitein Baker meende eerst dat het een onbekende klip was; hij wilde er reeds de juiste ligging van bepalen, toen het onverklaarbare ding sissend twee waterstralen 50 meter hoog in de lucht spoot. Als dat nu geen klip was met een onderaardse warme bron die water met geweld in de hoogte spoot, dan had Gouverneur Higginson hier goed en wel te doen met een tot nog toe onbekend zoogdier, dat waterstralen met lucht en damp vermengd uit zijn kieuwen uitblies..... Overal kwam het monster in de mode: in koffiehuizen werd het bezongen, in de dagbladen bespot, zelfs op het toneel opgevoerd; het gaf schone gelegenheid om er tal van leugens op te verzinnen; als de dagbladen gebrek aan stof hadden, werden weer allerlei denkbeeldige en reusachtige wezens besproken van de witte walvis, die vreselijke "Moby Dick" uit de poolstreken tot de onmetelijke Kraken toe, wiens voelarmen een schip van 500 ton konden omvatten en het in de diepten van de Oceaan medeslepen. Men haalde zelfs verhalen op uit de oudheid, de meningen van Aristoteles en Plinius, die aan het bestaan van zulke monsters geloof hechtten, vervolgens de verhalen van den Noorse bisschop Pontoppidan, het relaas van Paul Heggede, en eindelijk het verslag van Harrington, wiens goede trouw men niet kan verdenken als hij de verzekering geeft dat hij in 1857 aan boord van de Castilliaan de grote zeeslang gezien heeft, die tot nog toe slechts in de verbeelding van vroegere dagbladschrijvers bestaan had...."
Geef toe muziek is toch leuker als je er iets over weet.
Volgend stuk is van ,hoe kan het ook anders, Hans Zimmer en Nick Glennie-Smith. Met de muziek uit de film the rock geeft hans een oscar gewonnen en volkomen terecht als je het mij vraagt. Een must see film trouwens.
En om te eindigen nog een stukdat is ontsproten uit het genie van deze 2 Crimson Tide. Opnieuw zul je hun hand horen dezelfde sterke themalijnen afgewisseld met rustigere delen. Magnifiek. _o_ had ik maar hetzelfde talent :D
zondag 15 februari 2009
EN jawel we leven nog!
Tot mijn eigen verbazing is het al van november geleden dat ik nog geblogt heb.
Redens daarvoor gaan van weinig inspiratie tot omwille van het tekort aan reacties.
Nu laat ik maar weer eens aanknopen met een nieuwe post.
In het legendarisch muziekkorps van vijve spelen we nu ryde of the valkyries van Wagner.
Een knaller van een stuk en die vooral bekend is uit een legendarische film apocalyps Now (mensen die niet weten waar ik het over heb zeker eens zien!). Zowaar een echt top stuk in het muziekje van Vijve. We moeten er wel bij zeggen dat het gaat over een arrangement ... een mens kan niet alles willen me dunkt.
Let bij volgend stuk trouwens op de leuke trombone en hoornpartituur. Nu nog wat beter trombone leren spelen en alles komt in orde.
Dit stuk gaf me wat inspiratie om enkele van de betere stukken te laten zien die we al hebben gespeeld in de Fanfare.
1 die zeker bij mijn favorieten hoort is deze Marsch of the belgian paratroopers.
En zoals de naam het zegt is dit stuk het officieel stuk van de Belgische para's.
Heel erg leuk stuk om te spelen. Het stuk ontstond toen Leemans op het einde van wo 1 werd gevraagd een stuk te schrijven. Dit werd nooit afgewerkt maar na de 2de wereld oorlog werd hem hetzelfde gevraagd en heeft hij het stuk toch nog afgewerkt
En de volgende is echt een fantastisch iets. Plaats van gebeuren: de trombone sectie tijdens het waregem wordt stad optreden. Fantastisch om dat tussenstuk (vanaf 1.09) te spelen met een 25-30 tal trombonen. Ik was dan nog een minitrombone (nja nu ook nog... :)). Het was echt een mooi voorbeeld hoe je met muziek in een oogwenk mensen die elkaar niet kennen kunt verbinden. (En je kunt je trouwens wel voorstellen dat die lage noten aan 2.22 ook best wel leuk waren.)
Het volgende stuk is waarschijnlijk muzikaal een van onze betere. Music from the gladiator. Er zaten daar stukken tussen die werkelijk onwaarschijnlijk mooi zijn. Opnieuw een arrangement maar toch. verschillende stukken werden in het stuk gegoten. Iets wat me normaal enorm irriteerd maar ditmaal stoorde het me niet. Duurt 10 minuten maar echt een aanrader als je van filmmuziek houdt. Vanaf 2.25 trouwens 1 van mijn favo momenten dat ik ooit heb gespeeld.
Voila en hiermee zijn we weer vertrokken voor hopelijk heel wat meer nieuws rond wat ik allemaal zie en hoor in dezen wereldbol
p.s. srry voor typo's ik heb geen zin in overlezen.
C.U. nog meer "klassieke" muziek
Redens daarvoor gaan van weinig inspiratie tot omwille van het tekort aan reacties.
Nu laat ik maar weer eens aanknopen met een nieuwe post.
In het legendarisch muziekkorps van vijve spelen we nu ryde of the valkyries van Wagner.
Een knaller van een stuk en die vooral bekend is uit een legendarische film apocalyps Now (mensen die niet weten waar ik het over heb zeker eens zien!). Zowaar een echt top stuk in het muziekje van Vijve. We moeten er wel bij zeggen dat het gaat over een arrangement ... een mens kan niet alles willen me dunkt.
Let bij volgend stuk trouwens op de leuke trombone en hoornpartituur. Nu nog wat beter trombone leren spelen en alles komt in orde.
Dit stuk gaf me wat inspiratie om enkele van de betere stukken te laten zien die we al hebben gespeeld in de Fanfare.
1 die zeker bij mijn favorieten hoort is deze Marsch of the belgian paratroopers.
En zoals de naam het zegt is dit stuk het officieel stuk van de Belgische para's.
Heel erg leuk stuk om te spelen. Het stuk ontstond toen Leemans op het einde van wo 1 werd gevraagd een stuk te schrijven. Dit werd nooit afgewerkt maar na de 2de wereld oorlog werd hem hetzelfde gevraagd en heeft hij het stuk toch nog afgewerkt
En de volgende is echt een fantastisch iets. Plaats van gebeuren: de trombone sectie tijdens het waregem wordt stad optreden. Fantastisch om dat tussenstuk (vanaf 1.09) te spelen met een 25-30 tal trombonen. Ik was dan nog een minitrombone (nja nu ook nog... :)). Het was echt een mooi voorbeeld hoe je met muziek in een oogwenk mensen die elkaar niet kennen kunt verbinden. (En je kunt je trouwens wel voorstellen dat die lage noten aan 2.22 ook best wel leuk waren.)
Het volgende stuk is waarschijnlijk muzikaal een van onze betere. Music from the gladiator. Er zaten daar stukken tussen die werkelijk onwaarschijnlijk mooi zijn. Opnieuw een arrangement maar toch. verschillende stukken werden in het stuk gegoten. Iets wat me normaal enorm irriteerd maar ditmaal stoorde het me niet. Duurt 10 minuten maar echt een aanrader als je van filmmuziek houdt. Vanaf 2.25 trouwens 1 van mijn favo momenten dat ik ooit heb gespeeld.
Voila en hiermee zijn we weer vertrokken voor hopelijk heel wat meer nieuws rond wat ik allemaal zie en hoor in dezen wereldbol
p.s. srry voor typo's ik heb geen zin in overlezen.
C.U. nog meer "klassieke" muziek
Abonneren op:
Posts (Atom)