wat "klassieker"

Zoals beloofd wat meer klassieke stukken.

Het volgende stuk is geschreven door ene Prokovief. De oplettende luisteraar zal weten dat dit inderdaad de componist is van peter en de wolf. Dance of the knights heeft echter weinig te maken met dat stuk. Waar ik speciaal van hou bij dit stuk is de trage en krachtige hoofdlijnen. Onder het motto de strijkers the missing link (he pj ;)). Het tragische hoofdthema laat iets horen wat je naar mijn gevoel in de moderne topstukken amper terug hoort.





Het volgend stuk is zeer bekend geraakt dankzij de Pirates of the Caribbean films.
The kraken. Bovendien is dit stuk geschreven door 1 van de topcomponisten ooit als je het me vraagt zeker wat filmmuziek betreft. Hans Zimmer. Als ik dit stuk hoor kan ik mezo voorstellen dat de kraken op me af komt. De kaken is voor mensen die het niet zouden weten is een Noors fabeldier die eruit ziet al een mega-reuzeinktvis.

verwijzingen naar zo'n dier kwamen al voor in geschriften van zeevaarders rond 1555maar het echte kraken werd pâs bekend door het gedicht heel erg goed gevonden THE kraken genoemd. Geschreven in 1830 door Alfred Tennysson.

Below the thunders of the upper deep;
Far far beneath in the abysmal sea,
His ancient, dreamless, uninvaded sleep
The kraken sleepeth: faintest sunlights flee
About his shadowy sides; above him swell
Huge sponges of millennial growth and height;
And far away into the sickly light,
From many a wondrous grot and secret cell
Unnumber'd and enormous polypi
Winnow with giant arms the slumbering green.
There hath he lain for ages, and will lie
Battening upon huge seaworms in his sleep,
Until the latter fire shall heat the deep;
Then once by man and angels to be seen,
In roaring he shall rise and on the surface die.


Het gedicht beschrijft de droomloze slaap van de kraken, in de allerdonkerste diepten van de zee. Om en boven hem groeien sponzen, millennia oud. Talloze poliepen en armen vullen het sluimerende groen. Hij ligt daar al eeuwen en zal blijven slapen, tot het laatste vuur ook de diepzee bereikt. Dan wordt hij voor het eerst door mensen en engelen gezien, als hij met zwaar gebrul omhoog komt en aan de oppervlakte sterft.

Daarna was het de welbekende Jules Verne die 1870 met zijn boek 20000 mijl onder de zee de Kraken weer nieuwleven in blies.

Zoals ik nu voorlees/schrijf

"Het jaar 1866 werd gekenmerkt door een zonderlinge gebeurtenis, namelijk een onverklaarbare verschijning, die niemand zeker vergeten heeft........Inderdaad had de stoomboot Gouverneur Higginson van de Calcutta-en Burmah-Compagnie, op 20 juli 1866, deze beweegbare massa op vijf kilometer van de oostkust van Australië ontmoet. Kapitein Baker meende eerst dat het een onbekende klip was; hij wilde er reeds de juiste ligging van bepalen, toen het onverklaarbare ding sissend twee waterstralen 50 meter hoog in de lucht spoot. Als dat nu geen klip was met een onderaardse warme bron die water met geweld in de hoogte spoot, dan had Gouverneur Higginson hier goed en wel te doen met een tot nog toe onbekend zoogdier, dat waterstralen met lucht en damp vermengd uit zijn kieuwen uitblies..... Overal kwam het monster in de mode: in koffiehuizen werd het bezongen, in de dagbladen bespot, zelfs op het toneel opgevoerd; het gaf schone gelegenheid om er tal van leugens op te verzinnen; als de dagbladen gebrek aan stof hadden, werden weer allerlei denkbeeldige en reusachtige wezens besproken van de witte walvis, die vreselijke "Moby Dick" uit de poolstreken tot de onmetelijke Kraken toe, wiens voelarmen een schip van 500 ton konden omvatten en het in de diepten van de Oceaan medeslepen. Men haalde zelfs verhalen op uit de oudheid, de meningen van Aristoteles en Plinius, die aan het bestaan van zulke monsters geloof hechtten, vervolgens de verhalen van den Noorse bisschop Pontoppidan, het relaas van Paul Heggede, en eindelijk het verslag van Harrington, wiens goede trouw men niet kan verdenken als hij de verzekering geeft dat hij in 1857 aan boord van de Castilliaan de grote zeeslang gezien heeft, die tot nog toe slechts in de verbeelding van vroegere dagbladschrijvers bestaan had...."



Geef toe muziek is toch leuker als je er iets over weet.

Volgend stuk is van ,hoe kan het ook anders, Hans Zimmer en Nick Glennie-Smith. Met de muziek uit de film the rock geeft hans een oscar gewonnen en volkomen terecht als je het mij vraagt. Een must see film trouwens.



En om te eindigen nog een stukdat is ontsproten uit het genie van deze 2 Crimson Tide. Opnieuw zul je hun hand horen dezelfde sterke themalijnen afgewisseld met rustigere delen. Magnifiek. _o_ had ik maar hetzelfde talent :D

EN jawel we leven nog!

Tot mijn eigen verbazing is het al van november geleden dat ik nog geblogt heb.

Redens daarvoor gaan van weinig inspiratie tot omwille van het tekort aan reacties.
Nu laat ik maar weer eens aanknopen met een nieuwe post.
In het legendarisch muziekkorps van vijve spelen we nu ryde of the valkyries van Wagner.

Een knaller van een stuk en die vooral bekend is uit een legendarische film apocalyps Now (mensen die niet weten waar ik het over heb zeker eens zien!). Zowaar een echt top stuk in het muziekje van Vijve. We moeten er wel bij zeggen dat het gaat over een arrangement ... een mens kan niet alles willen me dunkt.

Let bij volgend stuk trouwens op de leuke trombone en hoornpartituur. Nu nog wat beter trombone leren spelen en alles komt in orde.



Dit stuk gaf me wat inspiratie om enkele van de betere stukken te laten zien die we al hebben gespeeld in de Fanfare.

1 die zeker bij mijn favorieten hoort is deze Marsch of the belgian paratroopers.
En zoals de naam het zegt is dit stuk het officieel stuk van de Belgische para's.
Heel erg leuk stuk om te spelen. Het stuk ontstond toen Leemans op het einde van wo 1 werd gevraagd een stuk te schrijven. Dit werd nooit afgewerkt maar na de 2de wereld oorlog werd hem hetzelfde gevraagd en heeft hij het stuk toch nog afgewerkt



En de volgende is echt een fantastisch iets. Plaats van gebeuren: de trombone sectie tijdens het waregem wordt stad optreden. Fantastisch om dat tussenstuk (vanaf 1.09) te spelen met een 25-30 tal trombonen. Ik was dan nog een minitrombone (nja nu ook nog... :)). Het was echt een mooi voorbeeld hoe je met muziek in een oogwenk mensen die elkaar niet kennen kunt verbinden. (En je kunt je trouwens wel voorstellen dat die lage noten aan 2.22 ook best wel leuk waren.)



Het volgende stuk is waarschijnlijk muzikaal een van onze betere. Music from the gladiator. Er zaten daar stukken tussen die werkelijk onwaarschijnlijk mooi zijn. Opnieuw een arrangement maar toch. verschillende stukken werden in het stuk gegoten. Iets wat me normaal enorm irriteerd maar ditmaal stoorde het me niet. Duurt 10 minuten maar echt een aanrader als je van filmmuziek houdt. Vanaf 2.25 trouwens 1 van mijn favo momenten dat ik ooit heb gespeeld.




Voila en hiermee zijn we weer vertrokken voor hopelijk heel wat meer nieuws rond wat ik allemaal zie en hoor in dezen wereldbol

p.s. srry voor typo's ik heb geen zin in overlezen.

C.U. nog meer "klassieke" muziek