Iets dat zeker nog op mijn to do for I die list staat is gaan cruisen in America.
Lkkr aan het knallen met een muscle car met op de achterzetel zittend op de hoofdleuning 2 maten met gitaren...
iets die er zeker bijhoord is de soundtrack daarom geef ik enkele voorstellen en jullie moeten me maar laten weten welke jullie het meest vinden passen voor de roadmovie.
Grote keuze uit klassiekers en wat minder klassiekers (maar toch veel klassiekers!)
1: The Cramps - Human Fly
2: Golden Earing - Radar Love
3: Steppenwolf - Born to be wild
4: Black Sabbath - Paranoid
p.s. in Belgie opgenomen ;)
5: Cardigans - Favourite game
6: Madness - One Step beyond
Het liedje begint pas na 35 sec dus
7: Ram jam - Black Betty
8: Bruce Springsteen - Born in the Usa
9: Eric Clapton - Cocaine
10: Cake - The Distance
Voila
Als je wil mag je volgend lijstje invullen
Naam:
Nummer 1 : (5punten)
Nummer 2 : (3Punten)
Nummer 3 : (1punt)
Zo nu hopen op veel reactie zodat we een mooi beeld hebben.
Spread the word!!!
zondag 23 november 2008
donderdag 20 november 2008
Wel, do you feel connected...? (bis)
Eerst en vooral me even veronschuldigen voor het klakkeloos overnemen van de titel maarja deze post is dan ook ter reactie op de blogpost van pj (http://pseynaeve.blogspot.com/)
Het wordt dan ook een post waarvan sommige zullen denken. "he dat is Pj zijn idee gewoon anders verwoord, hij doet hem gewoon na"
Denk ervan wat je wilt dit is mijn mening ( en deels ook die van Pj me dunkt)
Wat doet muziek met je, wat voor gevoel brengt het bij je op en wat doe je met dat gevoel. Of je nu een vooral geel kleurtje hebt een zwart een blank of wat dan ook muziek doet iets met je. Wat uniek is aan muziek is dat 1 bepaald nummer je kan doen genieten, je doen een traan laten en lachen tegelijk. Dat doet niks anders met je... een vrouw misschien maar dat is voor een andere keer.
Nummers die voor mij een speciale betekenis hebben.
Baker street ( Gerry Rafferty) doet me steeds terug denken aan mijn hele jonge jaren. Ik weet niet waarom maar het is er. Misschien heb ik het gehoord als 5 jarige ukkie wie zal het zeggen. Nog zo'n nummer is in the shadows (The Ramsus) zal me voor eeuwig doen terug denken aan dat memorabel aspiweekend in de ardennen. Het blijft me kippevel bezorgen. Ja het doet me lachen en wenen tegelijk...
Het is pas sinds dit jaar dat ik echt de waarde van muziek leer kennen. Hiervoor werd ik kwaad, gefrustreerd ja zelfs misnoegd als we weer een zoveelste saai vervelend stuk spelen in het muziek. Gevolg was totaal rampzalige prestatie zonder enige overtuiging. Enige reden dat ik ging was voor de mensen daar. Nu? Volledig omgedraaid. Wat muzikanten betreft vind ik daar niet meteen het gezelschap die me ligt. Maar nu haal ik mijn motivatie wel uit de muziek hoewel dat niet altijd even makkelijk is. Wat verouderde stukken spelen die de dirigent goed vindt maar geen enkele muzikant graag speelt... Daar heb ik wel weer moeite mee. Die worden gespeeld onder het motto "jamaar het publiek hoort dat graag"...
Dat vind ik zowiezo de verkeerde instelling. Je moet spelen wat muzikanten graag horen en spelen. Want daar begint alles. Muziek maken gaat over gevoel niet over zwarte vlekjes van een papier blazen.
Trouwens Publiek hoort dat graag... mnja lijkt me een vaag begrip. Nuja terug naar mijn gevoel. Vroeger toen ik moest begeleiding spelen loste ik dat soms heel erg eenvoudig op. Ik speelde niet. Ja ik beken als het te saai werd dan speelde ik niet.
Nu niet meer. Ik vindt niet dat ik dat nog kan maken. Als muzikant probeer je samen een mooi geheel te maken en niet er als enkeling uit te springen.
En mijn ergenis nummer 1: De pauze
Na een pauze valt het niveau altijd vele trappen lager. In die aard zelfs dat de dirigent al verklaard heeft daar rekening mee te moeten houden. Het begint al 10-15 minuten voor de pauze. Dan komen de eerste opmerkingen al. "'k heb dorst" "tjah chef die noot spelen lukt niet hoor met een droge keel"...
Dan vraag ik me af kom je drinken? of kom je muziek spelen?
Uitstappen zijn niet beter trouwens...
Maar ik wil wel duidelijk maken niet alle muzikanten zijn zatlappen!!!
Zeker bij de jeugd merk je dat die wel nadenken en meer dan geregeld zie je enkele de jeugd (nuja jeugd tot 30 jaar :D) met enkel cola's en water's staan. Terwijl de oudere garde zich te goed doen aan hun export.
terug naar nu.
Ik qoute van pj "Muziek spelen is nog een andere beleving dan het beluisteren ervan. Muziek thuis spelen kan leuk zijn en relaxerend, maar het in groep kunnen brengen geeft toch dat iéts meer, en dan nog met publiek erbij is het plaatje helemaal af "
Volledig met eens daarom ook dat ik een gitaar heb gekocht. Tuurlijk ontken ik eerst dat mijn bedoeling is om een groepje te stichten/Vergezellen. Maar ik wil op een podium staan. En ik wil op zoek gaan naar dat ene moment. Dat ene moment dat je op de top staat. Dat je speelt en de volledige zaal kunt overspoelen met jou muziek. Muziek die toont waar je voor staat wie je bent en waar je naar toe gaat. Dat ene moment waarbij niemand in de zaal nog danst, waarbij niemand nog praat maar gewoon niet kan stoppen met genieten. Of het nu in de plaatselijke parochiezaal is of in het sportpaleis...
Het wordt een lange moeilijke reis ... maar ik kom er.
En daarom eindig ik met de woorden van mijn voorhanger
Muziek brengt de mensen samen. Laten we dan samen ook voor muziek gaan?
Het wordt dan ook een post waarvan sommige zullen denken. "he dat is Pj zijn idee gewoon anders verwoord, hij doet hem gewoon na"
Denk ervan wat je wilt dit is mijn mening ( en deels ook die van Pj me dunkt)
Wat doet muziek met je, wat voor gevoel brengt het bij je op en wat doe je met dat gevoel. Of je nu een vooral geel kleurtje hebt een zwart een blank of wat dan ook muziek doet iets met je. Wat uniek is aan muziek is dat 1 bepaald nummer je kan doen genieten, je doen een traan laten en lachen tegelijk. Dat doet niks anders met je... een vrouw misschien maar dat is voor een andere keer.
Nummers die voor mij een speciale betekenis hebben.
Baker street ( Gerry Rafferty) doet me steeds terug denken aan mijn hele jonge jaren. Ik weet niet waarom maar het is er. Misschien heb ik het gehoord als 5 jarige ukkie wie zal het zeggen. Nog zo'n nummer is in the shadows (The Ramsus) zal me voor eeuwig doen terug denken aan dat memorabel aspiweekend in de ardennen. Het blijft me kippevel bezorgen. Ja het doet me lachen en wenen tegelijk...
Het is pas sinds dit jaar dat ik echt de waarde van muziek leer kennen. Hiervoor werd ik kwaad, gefrustreerd ja zelfs misnoegd als we weer een zoveelste saai vervelend stuk spelen in het muziek. Gevolg was totaal rampzalige prestatie zonder enige overtuiging. Enige reden dat ik ging was voor de mensen daar. Nu? Volledig omgedraaid. Wat muzikanten betreft vind ik daar niet meteen het gezelschap die me ligt. Maar nu haal ik mijn motivatie wel uit de muziek hoewel dat niet altijd even makkelijk is. Wat verouderde stukken spelen die de dirigent goed vindt maar geen enkele muzikant graag speelt... Daar heb ik wel weer moeite mee. Die worden gespeeld onder het motto "jamaar het publiek hoort dat graag"...
Dat vind ik zowiezo de verkeerde instelling. Je moet spelen wat muzikanten graag horen en spelen. Want daar begint alles. Muziek maken gaat over gevoel niet over zwarte vlekjes van een papier blazen.
Trouwens Publiek hoort dat graag... mnja lijkt me een vaag begrip. Nuja terug naar mijn gevoel. Vroeger toen ik moest begeleiding spelen loste ik dat soms heel erg eenvoudig op. Ik speelde niet. Ja ik beken als het te saai werd dan speelde ik niet.
Nu niet meer. Ik vindt niet dat ik dat nog kan maken. Als muzikant probeer je samen een mooi geheel te maken en niet er als enkeling uit te springen.
En mijn ergenis nummer 1: De pauze
Na een pauze valt het niveau altijd vele trappen lager. In die aard zelfs dat de dirigent al verklaard heeft daar rekening mee te moeten houden. Het begint al 10-15 minuten voor de pauze. Dan komen de eerste opmerkingen al. "'k heb dorst" "tjah chef die noot spelen lukt niet hoor met een droge keel"...
Dan vraag ik me af kom je drinken? of kom je muziek spelen?
Uitstappen zijn niet beter trouwens...
Maar ik wil wel duidelijk maken niet alle muzikanten zijn zatlappen!!!
Zeker bij de jeugd merk je dat die wel nadenken en meer dan geregeld zie je enkele de jeugd (nuja jeugd tot 30 jaar :D) met enkel cola's en water's staan. Terwijl de oudere garde zich te goed doen aan hun export.
terug naar nu.
Ik qoute van pj "Muziek spelen is nog een andere beleving dan het beluisteren ervan. Muziek thuis spelen kan leuk zijn en relaxerend, maar het in groep kunnen brengen geeft toch dat iéts meer, en dan nog met publiek erbij is het plaatje helemaal af "
Volledig met eens daarom ook dat ik een gitaar heb gekocht. Tuurlijk ontken ik eerst dat mijn bedoeling is om een groepje te stichten/Vergezellen. Maar ik wil op een podium staan. En ik wil op zoek gaan naar dat ene moment. Dat ene moment dat je op de top staat. Dat je speelt en de volledige zaal kunt overspoelen met jou muziek. Muziek die toont waar je voor staat wie je bent en waar je naar toe gaat. Dat ene moment waarbij niemand in de zaal nog danst, waarbij niemand nog praat maar gewoon niet kan stoppen met genieten. Of het nu in de plaatselijke parochiezaal is of in het sportpaleis...
Het wordt een lange moeilijke reis ... maar ik kom er.
En daarom eindig ik met de woorden van mijn voorhanger
Muziek brengt de mensen samen. Laten we dan samen ook voor muziek gaan?
vrijdag 31 oktober 2008
zondag 19 oktober 2008
Guitar hero (2)
Ik ben met deze posten begonnen met slash maar daarna niet meer verder gedaan.
Bij deze dus een nieuwe gitaarheld.
John Lee Hooker (Clarksdale (Mississippi), 22 augustus 1917 - Los Altos (Californië), 21 juni 2001) was een invloedrijke Amerikaanse blueszanger, gitarist en songwriter die tijdens zijn leven verschillende soorten stijlen hanteerde. Hij geldt als een belangrijke vernieuwer van de blues. Bekende nummers van Hooker zijn onder andere Boom Boom en I'm in the Mood. Hij werd geboren in Clarksdale, Mississippi in een muzikale familie, en als neef van Earl Hooker.
Ook al stotterde hij bij gewone conversaties, wanneer hij zong, viel dat niet op door z'n half-gesproken zangstijl die zijn handelsmerk werd. Zijn muziek was ritmisch vrij, een eigenschap die teruggevonden wordt bij veel van de akoestische Delta Blues muziek.
Aangetrokken door fabriekswerk verhuisde Hooker naar Detroit in 1943, waar hij zou blijven tot in 1969. Hij voelde zich perfect thuis in de nabijheid van de blues-saloons in Hastings Straat, dé plaats in Detroits oostkant voor entertainment voor zwarte burgers.
Hooker begon zijn carrière in 1948 met de hit single "Boogie Chillen", opgenomen in een studio nabij de Wayne State Universiteit. Hij voerde vooral solo liedjes uit; hij werd populair bij de blues-aficionados, folkfans uit de vroege jaren '60, en bekoorde ook het witte publiek. Ook bood hij de jonge folk hero Bob Dylan indertijd een aantal kansen.
In 1989 begon hij een groepssessie met een aantal muzikanten, onder wieKeith Richards en Carlos Santana, om The Healer op te nemen - dat een Grammy won — een van de vele prijzen. Daarnaast werkte hij samen met onder anderen Miles Davis, Bonnie Raitt en Los Lobos. Hooker heeft ook verscheidene liedjes opgenomen met Van Morrison, zoals Never get out of these blues alive, The healing game en I cover the waterfront. Ook trad hij verscheidene keren op met Van Morrison, waarvan sommige nummers op het live-album A night in San Francisco te vinden zijn.
Hooker werd ziek vlak voor hij aan een tour door Europa wilde beginnen, in 2001. Hij stierf niet lang daarna op 84-jarige leeftijd.
John Lee Hooker heeft gedurende zijn leven meer dan 100 albums opgenomen. De laatste jaren van zijn leven vertoefde hij rond de baai van San Francisco, in Californië, waar hij een nachtclub toestemming had gegeven om de naam Boom Boom Room te gebruiken, naar één van z'n hits.
Hooker's laatste opname vond plaats met de Italiaanse zanger Zucchero in de lente van 2001. Voor diens nummer "Ali D'Oro" (lett. Gouden Vleugels), van het album Shake, zong de bluesman nog het refrein in: "I lay down with an angel." Hooker liet acht kinderen, negentien kleinkinderen, een ontelbaar aantal achterkleinkinderen en een neef na.
Hoewel John Lee Hooker een belangrijk deel van zijn carrière woonde en werkte in Detroit, wordt hij niet meteen geassocieerd met de Chicago-stijl die lang de muziekscene in de grote noordelijke steden van de VS domineerde. Hooker staat vooral bekend als pregnant vertolker van een aantal zuidelijke bluesstijlen, beter bekend onder de verzamelnaam Delta-blues, met veel invloeden van country, folk en de zogeheten "front porch blues". Hookers gebruik van de elektrische gitaar - vaak een Gretsch, soms een Gibson - verbond op nog niet eerder vertoonde wijze de Delta Blues met de sterk opkomende naoorlogse niet louter meer akoestisch geïnspireerde blues.
Hookers songs zijn in een halve eeuw tijd honderden keren gecovered door bands en individuele musici, van The White Stripes, MC5, The Doors, George Thorogood, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, AC/DC, Van Morrison, The Yardbirds, The Animals, R. L. Burnside en deJ. Geils Band tot en met The Rolling Stones, Eric Clapton en The Jon Spencer Blues Explosion
Boom Boom Boom
I'm in the mood
The Healer (samen met een andere gitaarheld Santana)
Bij deze dus een nieuwe gitaarheld.
John Lee Hooker (Clarksdale (Mississippi), 22 augustus 1917 - Los Altos (Californië), 21 juni 2001) was een invloedrijke Amerikaanse blueszanger, gitarist en songwriter die tijdens zijn leven verschillende soorten stijlen hanteerde. Hij geldt als een belangrijke vernieuwer van de blues. Bekende nummers van Hooker zijn onder andere Boom Boom en I'm in the Mood. Hij werd geboren in Clarksdale, Mississippi in een muzikale familie, en als neef van Earl Hooker.
Ook al stotterde hij bij gewone conversaties, wanneer hij zong, viel dat niet op door z'n half-gesproken zangstijl die zijn handelsmerk werd. Zijn muziek was ritmisch vrij, een eigenschap die teruggevonden wordt bij veel van de akoestische Delta Blues muziek.
Aangetrokken door fabriekswerk verhuisde Hooker naar Detroit in 1943, waar hij zou blijven tot in 1969. Hij voelde zich perfect thuis in de nabijheid van de blues-saloons in Hastings Straat, dé plaats in Detroits oostkant voor entertainment voor zwarte burgers.
Hooker begon zijn carrière in 1948 met de hit single "Boogie Chillen", opgenomen in een studio nabij de Wayne State Universiteit. Hij voerde vooral solo liedjes uit; hij werd populair bij de blues-aficionados, folkfans uit de vroege jaren '60, en bekoorde ook het witte publiek. Ook bood hij de jonge folk hero Bob Dylan indertijd een aantal kansen.
In 1989 begon hij een groepssessie met een aantal muzikanten, onder wieKeith Richards en Carlos Santana, om The Healer op te nemen - dat een Grammy won — een van de vele prijzen. Daarnaast werkte hij samen met onder anderen Miles Davis, Bonnie Raitt en Los Lobos. Hooker heeft ook verscheidene liedjes opgenomen met Van Morrison, zoals Never get out of these blues alive, The healing game en I cover the waterfront. Ook trad hij verscheidene keren op met Van Morrison, waarvan sommige nummers op het live-album A night in San Francisco te vinden zijn.
Hooker werd ziek vlak voor hij aan een tour door Europa wilde beginnen, in 2001. Hij stierf niet lang daarna op 84-jarige leeftijd.
John Lee Hooker heeft gedurende zijn leven meer dan 100 albums opgenomen. De laatste jaren van zijn leven vertoefde hij rond de baai van San Francisco, in Californië, waar hij een nachtclub toestemming had gegeven om de naam Boom Boom Room te gebruiken, naar één van z'n hits.
Hooker's laatste opname vond plaats met de Italiaanse zanger Zucchero in de lente van 2001. Voor diens nummer "Ali D'Oro" (lett. Gouden Vleugels), van het album Shake, zong de bluesman nog het refrein in: "I lay down with an angel." Hooker liet acht kinderen, negentien kleinkinderen, een ontelbaar aantal achterkleinkinderen en een neef na.
Hoewel John Lee Hooker een belangrijk deel van zijn carrière woonde en werkte in Detroit, wordt hij niet meteen geassocieerd met de Chicago-stijl die lang de muziekscene in de grote noordelijke steden van de VS domineerde. Hooker staat vooral bekend als pregnant vertolker van een aantal zuidelijke bluesstijlen, beter bekend onder de verzamelnaam Delta-blues, met veel invloeden van country, folk en de zogeheten "front porch blues". Hookers gebruik van de elektrische gitaar - vaak een Gretsch, soms een Gibson - verbond op nog niet eerder vertoonde wijze de Delta Blues met de sterk opkomende naoorlogse niet louter meer akoestisch geïnspireerde blues.
Hookers songs zijn in een halve eeuw tijd honderden keren gecovered door bands en individuele musici, van The White Stripes, MC5, The Doors, George Thorogood, Jimi Hendrix, Led Zeppelin, AC/DC, Van Morrison, The Yardbirds, The Animals, R. L. Burnside en deJ. Geils Band tot en met The Rolling Stones, Eric Clapton en The Jon Spencer Blues Explosion
Boom Boom Boom
I'm in the mood
The Healer (samen met een andere gitaarheld Santana)
vrijdag 10 oktober 2008
Great covers
Als volgende groep ooit ergens dicht speelt kun je me altijd overtuigen om te gaan.
Apocalyptica
Een Finse groep die nummers spelen van vooral Metallic maar andere topnummers worden ook gecoverd. Naast covers hebben ze ook eoigen nummers maar het zijn toch de covers die bij het brede publiek de meeste aantrek kennen. Ze zijn trouwens bekend geworden toen ze in 2007 mochten op optreden op het eurosong festival. Jammer dat ze niet mee deden anders was het al beslist lijkt me zo.
!warning! dit muziekgenre is zeer specifiek en dikke kans vind je er geen bal aan!
Nothing Else Matters
Persoonlijk vind ik deze versie beter maar das een kwestie van smaak.kwa klankkleur is het veel dramatischer en dus een ingetogen versie van het origineel in mijn ogen.
Hall of the mountain king
Ik weet niet of jullie deze zullen kennen maar mensen die nu en dan bezig zijn met klassieke muziek zullen deze waarschijnlijk wel kennen. Hall of the mountain king van Edward G.
Prachtig hoe een klassiek stuk op klassieke instrumenten toch lkkr Rock kan zijn.
En nu even een echt harde
Inquisition Symphony (origineel van Sepultura voor de Nuts ;))
En terwijl we bezig zijn nog een andere groep.
Sepultura-Ratamahatta
Ik schrijf bij deze een wedstrijdje uit. De eerste die me met volle stem zonder fouten kan meebrullen trakteer ik.
En gaan :D
Ja pj binnenkort een post met text maar effe filmpjes op me blog opnieuw op te starten :D
Respect!
Apocalyptica
Een Finse groep die nummers spelen van vooral Metallic maar andere topnummers worden ook gecoverd. Naast covers hebben ze ook eoigen nummers maar het zijn toch de covers die bij het brede publiek de meeste aantrek kennen. Ze zijn trouwens bekend geworden toen ze in 2007 mochten op optreden op het eurosong festival. Jammer dat ze niet mee deden anders was het al beslist lijkt me zo.
!warning! dit muziekgenre is zeer specifiek en dikke kans vind je er geen bal aan!
Nothing Else Matters
Persoonlijk vind ik deze versie beter maar das een kwestie van smaak.kwa klankkleur is het veel dramatischer en dus een ingetogen versie van het origineel in mijn ogen.
Hall of the mountain king
Ik weet niet of jullie deze zullen kennen maar mensen die nu en dan bezig zijn met klassieke muziek zullen deze waarschijnlijk wel kennen. Hall of the mountain king van Edward G.
Prachtig hoe een klassiek stuk op klassieke instrumenten toch lkkr Rock kan zijn.
En nu even een echt harde
Inquisition Symphony (origineel van Sepultura voor de Nuts ;))
En terwijl we bezig zijn nog een andere groep.
Sepultura-Ratamahatta
Ik schrijf bij deze een wedstrijdje uit. De eerste die me met volle stem zonder fouten kan meebrullen trakteer ik.
En gaan :D
Ja pj binnenkort een post met text maar effe filmpjes op me blog opnieuw op te starten :D
Respect!
zaterdag 2 augustus 2008
Het einde van de muziek?
Al bladerend door het wetenschap boekje Kijk vond ik een leuk artikel over muziek.
Geschreven door iemand van Kijk zelf. leuk om een discussie op gang te brengen?
Er was een tijd dat alle muziek die je hoorde live gespeeld werd, omdat er geen techniek bestond om muziek vast te leggen. Muzikanten kochten bladmuziek en speelden hits van die tijd. Nou kan een beetje muzikant natuurlijk gewoon goed naar een uitvoering van een collega luisteren en het stuk naspelen. Dat was dan de illegale kopie van die tijd. Maar alles verandert als artiesten begin de twintigste eeuw hun muziek gaan opnemen. Nu kan iedereen de uitvoering van de originele artiest horen. Sommige muziekuitgevers en muziekanten proberen daadwerkelijk een tijdje om de verspreiding van muziekopnamen tegen te houden, maar er is geen redden aan. Het publiek wil opgenomen muziek dus dat krijgt het. Een complete nieuwe industrie komt op om in die behoefte te voorzien. met straatmuzikanten en de verkopers van bladmuziek hebben de opnameartiesten en hun uitgevers niks te maken.
De muziekindustrie zorgt dat artiesten hun muziek kunnen opnemen, en dat die opnamen vermenigvuldigd, verpakt, gepromott en verspreid worden. Een dure zaak, vooral die promotie. Maar een beperkt deel van de muzikanten leeft van de verkoop van muziekopnamen. Een nog veel kleiner deel wordt echt rijk.
Met de komst van het digitale tijdperk worden de kosten van het maken, vermenigvuldigen en verspreiden van muziek zo laag, dat de artiesten en hun fans de industrie niet meer nodig hebben. Alleen voor de marketing, het onder de aandacht vrengen van de artiesten bij een breed publiek, heeft de industrie nog nut, maar ook hier blijkt internet heel effectief te zijn om muzikant en consument bij elkaar brengen. De rol van de muziekindustrie lijkt uitgespeeld. Wat zou er gebeuren als we gewoon de muziekindustrie afschaffen? Als je zegt dat alle muziek gratis is, omdat het haast niks kost om te verspreiden en te maken?
Om te beginnen raken de mensen die in de industrie werken voor het grootste deel hun baan kwijt, zoals dat ook met veel uitgevers van bladmuziek is gebeurd Hoewel het altijd lullig is als iemand geen werk meer heeft, kunnen ze niet verwachten dat wij via aankoop van muziek hun baan subsidiëren. De kolenmijnen in Limburg bleven tenslotte ook niet open, toen ze niet meer rendabel waren.
Wat overblijft zijn de kunstenaars zelf. Kunnen we het ze wel aandoen om ze het brood uit de mond te stoten? De succesvolle muzikanten die voor hun inkomen volledig afhankelijk zijn van de verkoop van hun opnames zouden het zwaar kunnen krijgen. Die zouden in het ergste geval aan lager wal kunnen raken en zich om moeten laten scholen. Dat is heel zielig, zoals het ook zielig was toen de mijn werkers in Limburg werkeloos werden.
Maar het zal niet het einde zijn van de muziek. Een nieuwe generatie artiesten, die niet beter weet of er valt aan verspreiding van je werk geen geld te verdienen, zal andere middelen vinden. Live optreden, bijvoorbeeld. Het einde van de huidige muziekindustrie is niet het einde van de muziek of de muzikant. Misschien zullen we het ooit volkomen absurd vinden dat iemand die toevallig het geluk had een hitje te hebben geschreven daar tot de lengte van zijn dagen geld voor moet vangen.
Hetzelfde held voor schrijvers van teksten. Als ik een stuk voor KIJK schrijf, hoor ik elke keer als die tekst opnieuw wordt gebruikt een vergoeding te ontvangen (hm.. oeps :D). Ik voel het als mijn recht en ik vind zelfs dat ik te weinig krijg voor dat hergebruik. Maar is dat eigenlijk wel zo logisch? Ik ben akkoord gegaan met een bepaald bedrag om een stukje te schrijven. Dat vond ik toen kennelijk genoeg. Waarom zou i kdan elke keer opnieuw betaald moeten worden?
Mooie woorden. Maar ik zal dat geld nooit vrijwillig opgeven. Hetzelfde geld voor de muzikanten en de muziekindustrie. We zullen gedwongen moeten worden.
Let the talking begin!
Geschreven door iemand van Kijk zelf. leuk om een discussie op gang te brengen?
Er was een tijd dat alle muziek die je hoorde live gespeeld werd, omdat er geen techniek bestond om muziek vast te leggen. Muzikanten kochten bladmuziek en speelden hits van die tijd. Nou kan een beetje muzikant natuurlijk gewoon goed naar een uitvoering van een collega luisteren en het stuk naspelen. Dat was dan de illegale kopie van die tijd. Maar alles verandert als artiesten begin de twintigste eeuw hun muziek gaan opnemen. Nu kan iedereen de uitvoering van de originele artiest horen. Sommige muziekuitgevers en muziekanten proberen daadwerkelijk een tijdje om de verspreiding van muziekopnamen tegen te houden, maar er is geen redden aan. Het publiek wil opgenomen muziek dus dat krijgt het. Een complete nieuwe industrie komt op om in die behoefte te voorzien. met straatmuzikanten en de verkopers van bladmuziek hebben de opnameartiesten en hun uitgevers niks te maken.
De muziekindustrie zorgt dat artiesten hun muziek kunnen opnemen, en dat die opnamen vermenigvuldigd, verpakt, gepromott en verspreid worden. Een dure zaak, vooral die promotie. Maar een beperkt deel van de muzikanten leeft van de verkoop van muziekopnamen. Een nog veel kleiner deel wordt echt rijk.
Met de komst van het digitale tijdperk worden de kosten van het maken, vermenigvuldigen en verspreiden van muziek zo laag, dat de artiesten en hun fans de industrie niet meer nodig hebben. Alleen voor de marketing, het onder de aandacht vrengen van de artiesten bij een breed publiek, heeft de industrie nog nut, maar ook hier blijkt internet heel effectief te zijn om muzikant en consument bij elkaar brengen. De rol van de muziekindustrie lijkt uitgespeeld. Wat zou er gebeuren als we gewoon de muziekindustrie afschaffen? Als je zegt dat alle muziek gratis is, omdat het haast niks kost om te verspreiden en te maken?
Om te beginnen raken de mensen die in de industrie werken voor het grootste deel hun baan kwijt, zoals dat ook met veel uitgevers van bladmuziek is gebeurd Hoewel het altijd lullig is als iemand geen werk meer heeft, kunnen ze niet verwachten dat wij via aankoop van muziek hun baan subsidiëren. De kolenmijnen in Limburg bleven tenslotte ook niet open, toen ze niet meer rendabel waren.
Wat overblijft zijn de kunstenaars zelf. Kunnen we het ze wel aandoen om ze het brood uit de mond te stoten? De succesvolle muzikanten die voor hun inkomen volledig afhankelijk zijn van de verkoop van hun opnames zouden het zwaar kunnen krijgen. Die zouden in het ergste geval aan lager wal kunnen raken en zich om moeten laten scholen. Dat is heel zielig, zoals het ook zielig was toen de mijn werkers in Limburg werkeloos werden.
Maar het zal niet het einde zijn van de muziek. Een nieuwe generatie artiesten, die niet beter weet of er valt aan verspreiding van je werk geen geld te verdienen, zal andere middelen vinden. Live optreden, bijvoorbeeld. Het einde van de huidige muziekindustrie is niet het einde van de muziek of de muzikant. Misschien zullen we het ooit volkomen absurd vinden dat iemand die toevallig het geluk had een hitje te hebben geschreven daar tot de lengte van zijn dagen geld voor moet vangen.
Hetzelfde held voor schrijvers van teksten. Als ik een stuk voor KIJK schrijf, hoor ik elke keer als die tekst opnieuw wordt gebruikt een vergoeding te ontvangen (hm.. oeps :D). Ik voel het als mijn recht en ik vind zelfs dat ik te weinig krijg voor dat hergebruik. Maar is dat eigenlijk wel zo logisch? Ik ben akkoord gegaan met een bepaald bedrag om een stukje te schrijven. Dat vond ik toen kennelijk genoeg. Waarom zou i kdan elke keer opnieuw betaald moeten worden?
Mooie woorden. Maar ik zal dat geld nooit vrijwillig opgeven. Hetzelfde geld voor de muzikanten en de muziekindustrie. We zullen gedwongen moeten worden.
Let the talking begin!
zondag 6 juli 2008
Great Voices
Een klein lijstje met zangers met onwaarschijnlijke stemmen.
Screaming Jay Hawkins
Ik werd zwart, naakt en lelijk geboren. Wat ik ook doe, mijn verblijf op deze wereld zal van korte duur zijn. Ik zal deze wereld ook zwart, naakt en lelijk verlaten. Ik profiteer dus van dat leven, en ik hou ervan om anderen gelukkig te zien… Als ik daartoe iets kan bijdragen omdat ik toch in deze business zit, dan wil ik hen graag even hun dagelijkse sores doen vergeten. Ik maak hen graag aan het lachen”. Einde citaat. Hij stierf in 2000 op 71-jarige leeftijd, zo kort was zijn verblijf dus ook weer niet. Hij deed ons lachen, dat is een feit. Hij had ook een dijk van een hit met “I Put A Spell On You”, opgenomen in pure staat van dronkenschap. Dat is ook een feit. En hij werd zo ongeveer 75 keer vader hetgeen nogal wat erfenis problemen opleverde.Let in het filmpje vooral op het been door zijn neus en het zalige hand op de piano.
Johnny Cash
Ik zou hier alles kunnen schrijven wat ik over Johnny Cash kan vinden maar dat doe ik liever niet. Ik zou graag nog de rest vand e dag bezig zijn met andere dingen.
Cash is trouwens denk ik wel bekend genoeg dat iedereen hem kent. En die die hem niet kennen.... schande!!!
Beelden zijn beelden van het filmpje "Hurt"
"You've got to know your limitations. I don't know what your limitations are. I found out what mine were when I was twelve. I found out that there weren't too many limitations, if I did it my way."
Nick Cave
I love rock-n-roll. I think it's an exciting art form. It's revolutionary. Still revolutionary and it changed people. It changed their hearts. But yeah, even rock-n-roll has a lot of rubbish, really bad music.
"I'm very happy to hear that my work inspires writers and painters. It's the most beautiful compliment, the greatest reward. Art should always be an exchange."
Screaming Jay Hawkins
Ik werd zwart, naakt en lelijk geboren. Wat ik ook doe, mijn verblijf op deze wereld zal van korte duur zijn. Ik zal deze wereld ook zwart, naakt en lelijk verlaten. Ik profiteer dus van dat leven, en ik hou ervan om anderen gelukkig te zien… Als ik daartoe iets kan bijdragen omdat ik toch in deze business zit, dan wil ik hen graag even hun dagelijkse sores doen vergeten. Ik maak hen graag aan het lachen”. Einde citaat. Hij stierf in 2000 op 71-jarige leeftijd, zo kort was zijn verblijf dus ook weer niet. Hij deed ons lachen, dat is een feit. Hij had ook een dijk van een hit met “I Put A Spell On You”, opgenomen in pure staat van dronkenschap. Dat is ook een feit. En hij werd zo ongeveer 75 keer vader hetgeen nogal wat erfenis problemen opleverde.Let in het filmpje vooral op het been door zijn neus en het zalige hand op de piano.
Johnny Cash
Ik zou hier alles kunnen schrijven wat ik over Johnny Cash kan vinden maar dat doe ik liever niet. Ik zou graag nog de rest vand e dag bezig zijn met andere dingen.
Cash is trouwens denk ik wel bekend genoeg dat iedereen hem kent. En die die hem niet kennen.... schande!!!
Beelden zijn beelden van het filmpje "Hurt"
"You've got to know your limitations. I don't know what your limitations are. I found out what mine were when I was twelve. I found out that there weren't too many limitations, if I did it my way."
Nick Cave
I love rock-n-roll. I think it's an exciting art form. It's revolutionary. Still revolutionary and it changed people. It changed their hearts. But yeah, even rock-n-roll has a lot of rubbish, really bad music.
"I'm very happy to hear that my work inspires writers and painters. It's the most beautiful compliment, the greatest reward. Art should always be an exchange."
vrijdag 20 juni 2008
Guitar Hero (1)
Nee niet het spel nee
In de deze posten zal ik een paar van de volgens mij betere gitaristen voorstellen....
Nuja voorstellen de meeste zullen jullie wel al kennen hoop ik.
Ik weiger een top zoveel te geven want iedere gitarist hier geeft een eigen stijl van spelen en een eigen sound. Volgens mij is er geen beste gitarist ooit.
Jimi Hendrix zullen een paar mensen roepen, Ok hij is goed (extreem goed) en zeer vernieuwend maar de beste ooit? Swat smaken verschillen zeker?
Maak de combinatie: Gitaar, Sigaret, Te veel haar en een mega grote hoed (hoewel in geen enkel van mijn filmpjes de hoed te zien is)?
De eerste gitarist die ik voorstel kan eigenlijk maar 1 iemand zijn.
Hij heeft me voor het eerst het begrip gitaarsolo geleerd toen ik amper 12 jaar was en zorgde ervoor dat ik tijdens een racespel (gpu als iemand dat oldschoolspel nog kent) begeleid werd met pure rock. Inderdaad ik dacht sneller te rijden onder de tonen van Guns N' Roses. En meer bepaalt Slash. Wat een sound telkens ik hem hoor zit ik met open mond te luisteren.
Uit Sweet child o' Mine
Civil war - Guns 'n Roses
Prijsvraag 1 uit welk nummer komt de intro en van welke artiest
Prijsvraag 2 Waar kun je in godsnaam zo'n broekjes nog vinden als dievan Axl?
November Rain - Guns 'n Roses
Als ik ooit iemand zo gek krijg om te trouwen wil i kdit nummer tijdens de trouw. Prachtig nummer een van mijn favoriete zo niet mijn favoriet nummer ooit.
En niet te vergeten prachtig filmpje
In de deze posten zal ik een paar van de volgens mij betere gitaristen voorstellen....
Nuja voorstellen de meeste zullen jullie wel al kennen hoop ik.
Ik weiger een top zoveel te geven want iedere gitarist hier geeft een eigen stijl van spelen en een eigen sound. Volgens mij is er geen beste gitarist ooit.
Jimi Hendrix zullen een paar mensen roepen, Ok hij is goed (extreem goed) en zeer vernieuwend maar de beste ooit? Swat smaken verschillen zeker?
Maak de combinatie: Gitaar, Sigaret, Te veel haar en een mega grote hoed (hoewel in geen enkel van mijn filmpjes de hoed te zien is)?
De eerste gitarist die ik voorstel kan eigenlijk maar 1 iemand zijn.
Hij heeft me voor het eerst het begrip gitaarsolo geleerd toen ik amper 12 jaar was en zorgde ervoor dat ik tijdens een racespel (gpu als iemand dat oldschoolspel nog kent) begeleid werd met pure rock. Inderdaad ik dacht sneller te rijden onder de tonen van Guns N' Roses. En meer bepaalt Slash. Wat een sound telkens ik hem hoor zit ik met open mond te luisteren.
Uit Sweet child o' Mine
Civil war - Guns 'n Roses
Prijsvraag 1 uit welk nummer komt de intro en van welke artiest
Prijsvraag 2 Waar kun je in godsnaam zo'n broekjes nog vinden als dievan Axl?
November Rain - Guns 'n Roses
Als ik ooit iemand zo gek krijg om te trouwen wil i kdit nummer tijdens de trouw. Prachtig nummer een van mijn favoriete zo niet mijn favoriet nummer ooit.
En niet te vergeten prachtig filmpje
zondag 1 juni 2008
Eens iets anders
Omdat de laatste tijd in de meeste blogs de nadruk ligt op goede muziek ga ik eens voor iets anders.
Covers die op een net iets mindere manier gespeeld worden dan het origineel..
The Final COuntdown - Nie zo Europe
Let vooral op de kleine met muzieksmaak die meteen na de eerste noot er vandoor gaat en denkt " o god geef ze een spuitje".
Smells like Teen Spirit - een overenthousiast valszingerke
Ik moet eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat ik niet weet wie het meest vals staat de originele gitaarpartij of die in deze cover
Sweet (???) Child of Mine - Gun's 'n Roses
Let vooral op hoe maatvast de gitaar inzet is....
En als afsluiter in ons postje van eens iets anders:
1: Torn By Johan Lippowitz
2: Bohemian Raphsody by 25 most annoying voices by Rick Miller
Tot zover de filmpjes post
Binnenkort weer wat text
Covers die op een net iets mindere manier gespeeld worden dan het origineel..
The Final COuntdown - Nie zo Europe
Let vooral op de kleine met muzieksmaak die meteen na de eerste noot er vandoor gaat en denkt " o god geef ze een spuitje".
Smells like Teen Spirit - een overenthousiast valszingerke
Ik moet eerlijkheidshalve wel aan toevoegen dat ik niet weet wie het meest vals staat de originele gitaarpartij of die in deze cover
Sweet (???) Child of Mine - Gun's 'n Roses
Let vooral op hoe maatvast de gitaar inzet is....
En als afsluiter in ons postje van eens iets anders:
1: Torn By Johan Lippowitz
2: Bohemian Raphsody by 25 most annoying voices by Rick Miller
Tot zover de filmpjes post
Binnenkort weer wat text
zondag 18 mei 2008
Aanrader + Tribute
Ik moet me verontschuldigen.
Dit moest eigenlijk mijn eerste aanrader zijn.
Ik ben net terug van wat mijn tweede aanwezigheid dit weekend is.
Tuurlijk ben ik wat bevooroordeeld.....
Mede daardoor is dit een van de groepen die me zeer nauw aan het hart ligt.
Als ze optreden dicht bij jou is er maar 1 opgave ! GAAAAAAN
I am Proud to Present to you...
.....
.....
.....
The Mere exposure!
Exposure effect is a psychological phenomenon well known to advertisers: people express undue liking for things merely because they are familiar with them. This effect has been nicknamed the "familiarity breeds liking" effect. In interpersonal attractiveness research studies, the term exposure principle is used to characterize the phenomenon in which the more often a person is seen by someone the more pleasing and likeable that person appears to be.
Ik had ooit belooft het verhaal van Nancy te doen aan de mensen die er niet bij waren maar het volgend filmpje zegt alles dat jullie hoeven te weten...
As I sit on a black Mountain Top
Searching for the snow
That Seem so Obvious
From down below
I relaise that
the one thing
I'm sure about
don't excist
The things you
don't know about
The things you
are afraid of
The things that
hit you on a Sunday evening
In a dark Belgium Hole
That’s what it’s all about
A Gundar dream
Dit moest eigenlijk mijn eerste aanrader zijn.
Ik ben net terug van wat mijn tweede aanwezigheid dit weekend is.
Tuurlijk ben ik wat bevooroordeeld.....
Mede daardoor is dit een van de groepen die me zeer nauw aan het hart ligt.
Als ze optreden dicht bij jou is er maar 1 opgave ! GAAAAAAN
I am Proud to Present to you...
.....
.....
.....
The Mere exposure!
Exposure effect is a psychological phenomenon well known to advertisers: people express undue liking for things merely because they are familiar with them. This effect has been nicknamed the "familiarity breeds liking" effect. In interpersonal attractiveness research studies, the term exposure principle is used to characterize the phenomenon in which the more often a person is seen by someone the more pleasing and likeable that person appears to be.
Ik had ooit belooft het verhaal van Nancy te doen aan de mensen die er niet bij waren maar het volgend filmpje zegt alles dat jullie hoeven te weten...
As I sit on a black Mountain Top
Searching for the snow
That Seem so Obvious
From down below
I relaise that
the one thing
I'm sure about
don't excist
The things you
don't know about
The things you
are afraid of
The things that
hit you on a Sunday evening
In a dark Belgium Hole
That’s what it’s all about
A Gundar dream
vrijdag 2 mei 2008
Tribute (1)
Voor de mensen die het niet gevolgd hebben volgt hier de Top 5 van de album 100 van Stubru.
1 (1) NIRVANA - nevermind (1991)
2 (3) RADIOHEAD - ok computer (1997)
3 (2) PEARL JAM - ten (1991)
4 (5) METALLICA - the black album (1991)
5 (4) PINK FLOYD - dark side of the moon (1973)
Is er iemand die de fout kan herkennen?
...
...
...
Niemand?
Nirvana op 1? Nevermind heeft zeker zijn plaats in de top ranking maar nu zeggen dat het de beste cd ooit was? Er staan meerdere enorm goeie nummers maar naar mijn gevoel te weinig om aanspraak te maken op de titel beste album ooit.
Radiohead vind ik dan eerder wel op zijn plaats.
Maar het topalbum wat mij betreft is zonder twijfel Ten.
Het ene topnummer na het andere. Om een eerbetoon te geven aan Deze licht geniale cd een overzichtje van de naar mijn zijn 5 topnummers.
5 Even Flow
Eddie Vedder over dit nummer toen hij het voor de eerste maal speelde op een concert in Florida.
"I thought I'd throw in a bit of street education while you still have an open mind...Right across the street there's a little homeless community that lives under the bridge. You should just know that those people ain't all crazy and sometimes it's not their fault. This song is called 'Even Flow'
4 Garden
Niet zoveel te vertellen over Garden. Alleen dat de 'Garden of stone' waar Eddie over zingt waarschijnlijk gaat over een kerkhof. Om de rest van het nummer uit te pluizen zoek gerust op die handel.
3 Black
Het eerste nummer van de voor mij heilige top 3. Vedder heeft in dit nummer ook zijn afkeer van Commercieel nog eens duidelijk gemaakt. Toen ze het nummer uitbrachten hebben de platenfirma's Pearl Jam zwaar onder druk gezet om dit nummer uit te brengen als Single. De groep heeft dit echter altijd afgewezen omdat ze het nummer te persoonlijk vinden en bang waren dat het nummer zijn indentiteit zou verliezen.
Eddie heeft zelfs speciaal persoonlijk alle radiozenders opgebeld om zeker te zijn dat de platenfirma's het nummer niet achter hun rug hadden uitgebracht.
Eddie zei hierover later: "fragile songs get crushed by the business. I don't want to be a part of it. I don't think the band wants to be part of it"
Prachtig toch?
2 Alive
Dit nummer is het nummer die ervoor gezorgd heeft dat Eddie Vedder en gitarist Stone Gossard zijn samengekomen. Stone had het nummer geschreven zonder text.Het demotje is vervolgens in de handen gekomen van Eddie die toen nog werkte als pompbediende. Eddie heeft dan tijdens een surftrip de text op het nummer gezet en terug gestuurd. De rest is geschiedenis. De tekst van het nummer heeft voor Eddie een diepe betekenis. Het gaat over dat als jonge jongen zijn ma hem heeft vertelt dat zijn pa eigenlijk geen pa is maar een stiefpa. Zijn echte pa was al een aantal jaar dood. Dit zorgde voor voor veel muizenissen in zijn hoofd.
Son, she said, have I got a little story for you
What you thought was your daddy was nothin' but a...
While you were sittin' home alone at age thirteen
Your real daddy was dyin', sorry you didn't see him, but I'm glad we
talked...
Kan het nog duidelijker?
Tot daar het biografische aan het nummer. Vedder gaat dan in het nummer een fictie toer op en doet dat door een 3tal nummers. Dit Alive waarin het gaat over Incest. Het verhaal gaat dan verder naar een moordpartij in Once en eindigt met Footsteps waarin wordt terug gekeken op het voorgaande van uit een gevangeniscel.
1 Jeremy
En op 1 het meganummer Jeremy.
Ook hier zit een dik verhaal achter... twee zelfs
Het eerste verhaal erachter gaat over een zekere Jeremy Wade Delle. In het jaar 1975 toen als 15jarige. Een doorsnee jongen zoals er zoveel zijn misschien wat aan de gereserveerde kant. Het enige wat hij deed was communiceren via briefjes met een meisje in de klas die achteraf het volgde zou vertellen.
He signed all of his notes, 'Write back.' But on Monday he wrote, 'Later days.' I didn't know what to make of it. But I never thought this would happen."
Toen hij op een maandag te laat in klas kwam moest hij een briefje gaan halen bij de directie. Hij kwam terug zonder briefje maar met een magnum. Hij wandelde naar voor en zei nog "Miss, I got what I really went for". en knalde dan een kogel door zijn kop.
Eddie veder zei hierover:
"It came from a small paragraph in a paper which means you kill yourself and you make a big old sacrifice and try to get your revenge. That all you're gonna end up with is a paragraph in a newspaper. Sixty-three degrees and cloudy in a suburban neighborhood. That's the beginning of the video and that's the same thing is that in the end, it does nothing … nothing changes. The world goes on and you're gone. The best revenge is to live on and prove yourself. Be stronger than those people. And then you can come back"
Het tweede verhaal is lang onbekend gebleven tot Eddie vedder het volgende zei.
"actually knew somebody in junior high school, in San Diego, California, that did the same thing, just about, didn't take his life but ended up shooting up an oceanography room. I remember being in the halls and hearing it and I had actually had altercations with this kid in the past. I was kind of a rebellious fifth-grader and I think we got in fights and stuff. So it's a bit about this kid named Jeremy and it's also a bit about a kid named Brian that I knew and I don't know...the song, I think it says a lot. I think it goes somewhere...and a lot of people interpret it different ways and it's just been recently that I've been talking about the true meaning behind it and I hope no one's offended and believe me, I think of Jeremy when I sing it."
Geniet van het nummer en hou het verhaal in je achterhoofd, het maakt het nummer voor mij een van DE topnummers ooit.
Deze laatste heb ik in een donker uur gezongen op een karaokeavond met Velghe die (gelukkig) iets beter kan zingen dan mij. Het nummer bleef ondanks de verwoede verkracht pogingen van Velghe en ik recht en dat zegt veel over het nummer.
Het filmpje vind ik trouwens ook enorm sterk en heb daarom deze verkozen boven de unplugged versie. Maar hou jullie vooral niet in om ook deze eens te gaan bekijken.
Als afsluiter zowaar de lyrics zodat je zoals ondergetekende altijd doet uit volle borst kunt mee brullen
At home
Drawing pictures
Of mountain tops
With him on top
Lemon yellow sun
Arms raised in a V
The dead lay in pools of maroon below
Daddy didn't give attention
To the fact that mommy didn't care
King Jeremy the wicked
Ruled his world
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Clearly I remember
Pickin' on the boy
Seemed a harmless little fuck
Oh, but we unleashed a lion
Gnashed his teeth
And bit the recess lady's breast
How could I forget
He hit me with a surprise left
My jaw left hurtin
Oh, dropped wide open
Just like the day
Like the day I heard
Daddy didn't give affection
And the boy was something mommy wouldn't wear
King Jeremy the wicked
Ruled his world
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Try to forget this... (try to forget this)
Try to erase this... (try to erase this)
From the blackboard
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
ee voila
Nu tevreden PJ?
1 (1) NIRVANA - nevermind (1991)
2 (3) RADIOHEAD - ok computer (1997)
3 (2) PEARL JAM - ten (1991)
4 (5) METALLICA - the black album (1991)
5 (4) PINK FLOYD - dark side of the moon (1973)
Is er iemand die de fout kan herkennen?
...
...
...
Niemand?
Nirvana op 1? Nevermind heeft zeker zijn plaats in de top ranking maar nu zeggen dat het de beste cd ooit was? Er staan meerdere enorm goeie nummers maar naar mijn gevoel te weinig om aanspraak te maken op de titel beste album ooit.
Radiohead vind ik dan eerder wel op zijn plaats.
Maar het topalbum wat mij betreft is zonder twijfel Ten.
Het ene topnummer na het andere. Om een eerbetoon te geven aan Deze licht geniale cd een overzichtje van de naar mijn zijn 5 topnummers.
5 Even Flow
Eddie Vedder over dit nummer toen hij het voor de eerste maal speelde op een concert in Florida.
"I thought I'd throw in a bit of street education while you still have an open mind...Right across the street there's a little homeless community that lives under the bridge. You should just know that those people ain't all crazy and sometimes it's not their fault. This song is called 'Even Flow'
4 Garden
Niet zoveel te vertellen over Garden. Alleen dat de 'Garden of stone' waar Eddie over zingt waarschijnlijk gaat over een kerkhof. Om de rest van het nummer uit te pluizen zoek gerust op die handel.
3 Black
Het eerste nummer van de voor mij heilige top 3. Vedder heeft in dit nummer ook zijn afkeer van Commercieel nog eens duidelijk gemaakt. Toen ze het nummer uitbrachten hebben de platenfirma's Pearl Jam zwaar onder druk gezet om dit nummer uit te brengen als Single. De groep heeft dit echter altijd afgewezen omdat ze het nummer te persoonlijk vinden en bang waren dat het nummer zijn indentiteit zou verliezen.
Eddie heeft zelfs speciaal persoonlijk alle radiozenders opgebeld om zeker te zijn dat de platenfirma's het nummer niet achter hun rug hadden uitgebracht.
Eddie zei hierover later: "fragile songs get crushed by the business. I don't want to be a part of it. I don't think the band wants to be part of it"
Prachtig toch?
2 Alive
Dit nummer is het nummer die ervoor gezorgd heeft dat Eddie Vedder en gitarist Stone Gossard zijn samengekomen. Stone had het nummer geschreven zonder text.Het demotje is vervolgens in de handen gekomen van Eddie die toen nog werkte als pompbediende. Eddie heeft dan tijdens een surftrip de text op het nummer gezet en terug gestuurd. De rest is geschiedenis. De tekst van het nummer heeft voor Eddie een diepe betekenis. Het gaat over dat als jonge jongen zijn ma hem heeft vertelt dat zijn pa eigenlijk geen pa is maar een stiefpa. Zijn echte pa was al een aantal jaar dood. Dit zorgde voor voor veel muizenissen in zijn hoofd.
Son, she said, have I got a little story for you
What you thought was your daddy was nothin' but a...
While you were sittin' home alone at age thirteen
Your real daddy was dyin', sorry you didn't see him, but I'm glad we
talked...
Kan het nog duidelijker?
Tot daar het biografische aan het nummer. Vedder gaat dan in het nummer een fictie toer op en doet dat door een 3tal nummers. Dit Alive waarin het gaat over Incest. Het verhaal gaat dan verder naar een moordpartij in Once en eindigt met Footsteps waarin wordt terug gekeken op het voorgaande van uit een gevangeniscel.
1 Jeremy
En op 1 het meganummer Jeremy.
Ook hier zit een dik verhaal achter... twee zelfs
Het eerste verhaal erachter gaat over een zekere Jeremy Wade Delle. In het jaar 1975 toen als 15jarige. Een doorsnee jongen zoals er zoveel zijn misschien wat aan de gereserveerde kant. Het enige wat hij deed was communiceren via briefjes met een meisje in de klas die achteraf het volgde zou vertellen.
He signed all of his notes, 'Write back.' But on Monday he wrote, 'Later days.' I didn't know what to make of it. But I never thought this would happen."
Toen hij op een maandag te laat in klas kwam moest hij een briefje gaan halen bij de directie. Hij kwam terug zonder briefje maar met een magnum. Hij wandelde naar voor en zei nog "Miss, I got what I really went for". en knalde dan een kogel door zijn kop.
Eddie veder zei hierover:
"It came from a small paragraph in a paper which means you kill yourself and you make a big old sacrifice and try to get your revenge. That all you're gonna end up with is a paragraph in a newspaper. Sixty-three degrees and cloudy in a suburban neighborhood. That's the beginning of the video and that's the same thing is that in the end, it does nothing … nothing changes. The world goes on and you're gone. The best revenge is to live on and prove yourself. Be stronger than those people. And then you can come back"
Het tweede verhaal is lang onbekend gebleven tot Eddie vedder het volgende zei.
"actually knew somebody in junior high school, in San Diego, California, that did the same thing, just about, didn't take his life but ended up shooting up an oceanography room. I remember being in the halls and hearing it and I had actually had altercations with this kid in the past. I was kind of a rebellious fifth-grader and I think we got in fights and stuff. So it's a bit about this kid named Jeremy and it's also a bit about a kid named Brian that I knew and I don't know...the song, I think it says a lot. I think it goes somewhere...and a lot of people interpret it different ways and it's just been recently that I've been talking about the true meaning behind it and I hope no one's offended and believe me, I think of Jeremy when I sing it."
Geniet van het nummer en hou het verhaal in je achterhoofd, het maakt het nummer voor mij een van DE topnummers ooit.
Deze laatste heb ik in een donker uur gezongen op een karaokeavond met Velghe die (gelukkig) iets beter kan zingen dan mij. Het nummer bleef ondanks de verwoede verkracht pogingen van Velghe en ik recht en dat zegt veel over het nummer.
Het filmpje vind ik trouwens ook enorm sterk en heb daarom deze verkozen boven de unplugged versie. Maar hou jullie vooral niet in om ook deze eens te gaan bekijken.
Als afsluiter zowaar de lyrics zodat je zoals ondergetekende altijd doet uit volle borst kunt mee brullen
At home
Drawing pictures
Of mountain tops
With him on top
Lemon yellow sun
Arms raised in a V
The dead lay in pools of maroon below
Daddy didn't give attention
To the fact that mommy didn't care
King Jeremy the wicked
Ruled his world
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Clearly I remember
Pickin' on the boy
Seemed a harmless little fuck
Oh, but we unleashed a lion
Gnashed his teeth
And bit the recess lady's breast
How could I forget
He hit me with a surprise left
My jaw left hurtin
Oh, dropped wide open
Just like the day
Like the day I heard
Daddy didn't give affection
And the boy was something mommy wouldn't wear
King Jeremy the wicked
Ruled his world
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
Try to forget this... (try to forget this)
Try to erase this... (try to erase this)
From the blackboard
Jeremy spoke in class today
Jeremy spoke in class today
ee voila
Nu tevreden PJ?
donderdag 24 april 2008
donderdag 17 april 2008
dinsdag 15 april 2008
Golden Cover (1)
Ik hoor je al zeggen. Is hij daar alweer met zijn Dave Grohl.
Wel JA. Een van de meest gecoverde songs ooit.
Stairway to heaven (Led Zeppelin maar dat wist je wel)
Have fun
Wel JA. Een van de meest gecoverde songs ooit.
Stairway to heaven (Led Zeppelin maar dat wist je wel)
Have fun
maandag 14 april 2008
Aanrader (1)
Bij deze een mooie aanrader.
The Gutter twins met zanger Mark Lanegan.
Mark is vooral bekend van zijn optredens met Queens of the stone age.
Maar ook dit mag er zijn lijkt me zo
The Gutter twins met zanger Mark Lanegan.
Mark is vooral bekend van zijn optredens met Queens of the stone age.
Maar ook dit mag er zijn lijkt me zo
zaterdag 5 april 2008
woensdag 2 april 2008
Muziekles (2)
Ok terwijl we toch bezig zijn meteen 2 muzieklesjes.
Van welk nummer komt het volgende stukje?
Well I've heard there was a secret chord
That David played and he pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
Well, it goes like this, the fourth, the fifth
The minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah
Als je me weet te zeggen Hallelujah van Jef Buckley ben je maar half juist
Hallelujah ga ik volkomen met akkoord hoor maar Jef Buckley?
Niks van! Het origineel is van Leonard Cohen. De man met een van de mooiste stemmen ooit.
Let vooral op de energieke verschijning van Cohen zelf en de prachtig ingestudeerde dansjes op de achtergrond (zie de man die al lang voor hij op moet achter de pilaar professioneel klaarstaat (33sec.))
Van welk nummer komt het volgende stukje?
Well I've heard there was a secret chord
That David played and he pleased the Lord
But you don't really care for music, do you?
Well, it goes like this, the fourth, the fifth
The minor fall and the major lift
The baffled king composing Hallelujah
Als je me weet te zeggen Hallelujah van Jef Buckley ben je maar half juist
Hallelujah ga ik volkomen met akkoord hoor maar Jef Buckley?
Niks van! Het origineel is van Leonard Cohen. De man met een van de mooiste stemmen ooit.
Let vooral op de energieke verschijning van Cohen zelf en de prachtig ingestudeerde dansjes op de achtergrond (zie de man die al lang voor hij op moet achter de pilaar professioneel klaarstaat (33sec.))
Muziekles (1)
Mijn vorige blog ben ik uit het oog verloren.
De site stond me trouwens niet aan en daarom een nieuwe versie begonnen.
Hier zal ik hopelijk op regelmatig tempo mijn bedenkingen en ontdekkingen plaatsen.
En hoe kan ik beter beginnen dan met een muzieklesje?
Vergeet Smells Like Teen Spirit.
Ik geef je wat ik vind het mooiste dat uit Nirvana is gekomen.
Dave Grohl.
Velen zullen hem kennen van de Foo Fighters natuurlijk maar hebben jullie hem al ooit horen acoustic zingen? Ik geef je dan ook my Hero live gezongen door Dave Grohl en kom nu niet af met "ik vind Nirvana beter"
De site stond me trouwens niet aan en daarom een nieuwe versie begonnen.
Hier zal ik hopelijk op regelmatig tempo mijn bedenkingen en ontdekkingen plaatsen.
En hoe kan ik beter beginnen dan met een muzieklesje?
Vergeet Smells Like Teen Spirit.
Ik geef je wat ik vind het mooiste dat uit Nirvana is gekomen.
Dave Grohl.
Velen zullen hem kennen van de Foo Fighters natuurlijk maar hebben jullie hem al ooit horen acoustic zingen? Ik geef je dan ook my Hero live gezongen door Dave Grohl en kom nu niet af met "ik vind Nirvana beter"
Abonneren op:
Posts (Atom)